Padak – Pa-dak pa-dak (2012)

Regie: Dae-hee Lee | 78 minuten | animatie

In een aquarium van een sushirestaurant heerst de scholvis als dictator. De paling is de tweede generaal, die de overige vissen onder bedwang houdt. De rest van de rangen gaan op grootte van de vissen. Totdat op een dag een dappere makreel bij de groep wordt gegooid. De makreel komt net uit de zee en is anders dan haar aquariumgenoten. Die komen namelijk uit de kwekerij en weten niets van de zee. Makreel weet echter niets van de hiërarchie in de viskom en stelt die dan ook aan de kaak. Ze is wanhopig om te ontsnappen. Als ze dan een poging waagt en flappend op de grond richting zee glibbert, wordt ze door haar vrienden omgedoopt tot ‘Padak’, wat zoveel betekent als ‘Flapper’.

De Koreaanse animatiefilm ‘Padak’ wisselt computeranimaties af met een soort musicalachtige onderbrekingen waarbij er wordt gezongen door de vissen(!). Die momenten zijn op andere manier geanimeerd, namelijk meer schetsmatig en kleurrijk, en vlak. Als een soort kindertekening, met draaiende achtergrond. De vissen zingen dan droevige liederen, vol zorgen over hun aankomende dood en de schijnbare onmogelijke ontsnapping. Padak houdt echter tot het laatste moment hoop en probeert al het mogelijke om te ontsnappen. Zo is ze een inspiratie voor de andere vissen, maar daar is de dictator dan weer niet zo blij mee…

Gelukkig hebben mensen in dit verhaal slechts een kleine rol, want zo goed als de animatietechniek werkt voor de vissen, zo slecht komt het over bij de mensen. Mensen lopen houterig, als personages uit een game van voor de millenniumwisseling. De vissen daarentegen zijn vrij realistisch, glibberig en visachtig, met genoeg menselijke trekjes om empathie op te wekken. Zelfs de familie van Nemo komt nog even voorbij, al piepend tegen de in verhouding veel grotere makreel: ‘Eet me niet op, ik ben voor de sier!’ Zo heeft elke vissoort zijn eigen karakter, afgestemd op het uiterlijk. Het zal ook geen toeval zijn dat de paling het gemeenst en dreigendst is. De palingfobie van ondergetekende kwam voor het eerst sinds de kindertijd in ieder geval weer bovendrijven.

‘Padak’ is natuurlijk een metafoor voor het echte leven, waarin altijd naar vrijheid gestreefd moet worden, en waar iemand aan de macht is die dat niet per se verdient. Vooral in Korea is dit misschien een sterke boodschap, met om de hoek meerdere dreigende dictators. Of misschien is ‘Padak’ wel gewoon een manifest tegen het eten van vis. De filmmakers nemen een totaal onverwachte wending aan het eind, en zonder te veel spoilers te geven, moet gezegd worden dat het een hartverscheurende afloop is, met slechts een klein sprankje hoop. En vooral veel vis.

Mirte Brethouwer

‘Padak’ wordt vertoond tijdens het 16de Holland Animation Film Festival (20-24 maart 2013) in Utrecht.