Paris (2008)

Regie: Cédric Klapisch | 130 minuten | drama, komedie | Acteurs: Juliette Binoche, Romain Duris, Fabrice Luchini, Albert Dupontel, François Cluzet, Karin Viard, Gilles Lellouche, Mélanie Laurent, Zinedine Soualem, Julie Ferrier, Olivia Bonamy, Maurice Bénichou, Annelise Hesme, Audrey Marnay, Xavier Robic

Cédric Klapisch is als regisseur vooral bekend door zijn manier van filmen van momenten uit het dagelijks leven. Ook in ‘Paris’ vinden wij deze stijl weer terug. In deze mozaïekvertelling passeert een groot aantal personages de revue. Als er films zijn die bij voorbaat al een bepaald publiekssegment zullen aantrekken dan behoort ‘Paris’ daar zeker toe. Alleen al de titel zal bij francofielen een positieve reactie oproepen en een verlangen de film te willen zien. Die categorie zal zeker niet teleurgesteld worden, de film is een ode aan de stad. Liefhebbers van Parijs werden al verwend met mooie taferelen in ‘Paris, je t’aime’, een film met veel korte afzonderlijke verhalen van een groot aantal regisseurs. Met een lange intro met veel bekende beelden wordt met ‘Paris’ van Klapisch weer veel visueel fraais toegevoegd voor al die liefhebbers van sfeer en filmbeelden in Parijs.

Klapisch is er in geslaagd een rolbezetting met veel bekende namen uit de Franse cinema bijeen te krijgen. Los van het filmverhaal is het zien van de beelden als het maken van een zomerse slentering door de stad. Veel mooie herinneringen zullen bij de kijker worden opgeroepen. Met de sfeer en ambiance van de film zit het dus direct wel goed.

We zien, in de verhaallijn ingepast, uiteraard al die kenmerkende Parijse beelden van de Eiffeltoren, Montmartre, de Seine, de Hallen in Rungis, de prachtige boulevards en al die andere fraaie plekken langs komen. Toch is ‘Paris’ meer dan alleen een film met fraaie plaatjes. Het onderliggende verhaal is er wel degelijk, is geloofwaardig uitgewerkt en bevat de lach en de traan die in dit verhaal horen.

De op zich relatief grote hoeveelheid personages wordt qua karakter voldoende uitgediept.

Romain Duris speelt met gevoel voor de juiste verhouding de rol van een ongehuwde Parisien die volkomen onverwacht te horen krijgt dat hij een nieuw hart nodig heeft of anders op korte termijn zal overlijden. Dit maakt dat zijn kijk op het leven ingrijpend verandert. Zijn gescheiden zuster Elise (Juliet Binoche) trekt tijdelijk bij hem in, samen met haar drie kinderen. In deze situatie blikt hij terug op zijn eigen leven en kijkt hij vanuit zijn raam naar de wereld en diverse personages om hem heen. De levens van de mensen die zijn pad soms toevallig kruisen worden subtiel in het verhaal ingepast. De gebeurtenissen in hun levens zijn – als in het echte leven – soms ingrijpend, maar ook alledaags banaal.

Klapisch is er in geslaagd de vele verhalen uit deze levens samen te voegen tot een levendig en coherent geheel. Dit maakt het vooral tot een film waar je een goed en warm gevoel bij hebt. Het spel van de acteurs is prima. De menselijke emoties, hun kleine drama’s, hun tederheid en onzekerheid, het goede en het slechte nieuws in hun bestaan, het komt allemaal terug in het verhaal en komt nergens geforceerd over. De film wordt ondersteund door muziek van Eric Satie, een extra dimensie aan de sfeer van de film.

‘Paris’ is vooral een klein en menselijk document met sfeervolle en soms wat toeristische beelden en met kleine en gevoelvolle verhalen. Verzorgd camerawerk, rijke kleuren. De luchtige filosofietjes, het ontbreken van het zware drama en de subtiele wijze waarin het scenario levens aan elkaar koppelt, houdt de film toegankelijk voor een breed publiek.

Rob Veerman

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 15 mei 2008