Perfect Life – Wan mei sheng huo (2008)

Regie: Emily Tang | 97 minuten | drama | Acteurs: Yao Qianyu, Chen Taisheng, Jenny Tse, Yu Zhilong

In ‘Perfect Life’ volgen we twee jonge vrouwen in het chaotische China van de jaren nul. Beide vrouwen zijn gestrand, de een in haar carrière, de ander in haar huwelijk. Beiden vrouwen kunnen niet goed aarden in de steeds vrijere Chinese maatschappij, waar de doorsnee Chinees intussen al net zo verward lijkt als de doorsnee westerling.

De blik op het moderne China is niet het belangrijkste onderwerp van ‘Perfect Life’. De film gaat vooral over feit en fictie, en de rol van kunst in het blootleggen van de waarheid. Dit thema kom je op meerdere niveaus tegen. In de vorm (half speelfilm, half documentaire), in het beroep van personage Li Yueying (maker van kunstledematen) en in de gedragingen van de personages. Al in de eerste scène betrappen we Li op een leugen. Ze vertelt een sentimenteel verzinsel over haar vader, om tijdens een auditie Auld Lang Syne op haar mondharmonica te mogen, ehm, spelen.

Wat ‘Perfect Life’ laat zien, is hoe moeilijk het is om in een geïndividualiseerde maatschappij nog waarheid van leugen te onderscheiden. Zonder sociale controle of gedeelde ideologische waarden, zal het ene individu maar moeten vertrouwen op het woord van het andere. Dat zoiets kan leiden tot grote brokken, leert Li Yueying tot haar eigen verdriet.

Waar je wel op mag vertrouwen is de kunst. Of het nu gaat om een speelfilm, een fabel of een muziekstuk: in de verzinsels van de kunst schuilt meer waarheid dan in de sociale omgang. Of je nu de oude versie van een fabel hoort of een nieuwe, de universele moraal blijft hetzelfde en het verhaal biedt dezelfde troost.

Al met al pittige zaken in een film die het de kijker toch al niet makkelijk maakt. Zoals de vrouwen plots in het stadsgewoel belanden, belandt de kijker in de levens van de dames. Hij moet zelf maar uitvogelen wie ze zijn en hoe de verhoudingen precies liggen. Net als de personages, weet de kijker niet wie hij kan vertrouwen en wie niet. Evenmin weet hij of het documentaire deel echt is of fictief.

Het maakt van ‘Perfect Life’ een even vermoeiende als fascinerende kijkervaring. Niet alles is even boeiend, maar de weinige saaie scènes worden snel afgewisseld door veel interessantere stukken. Daarnaast kent de film in de persoon van Yao Qianyu een beste hoofdrolspeelster en krijgen we een ingewijde blik op de onbegrijpelijke Chinese maatschappij. Kortom, genoeg te beleven voor de nieuwsgierige arthouseliefhebber.

Henny Wouters