Persuasion (2007)

Regie: Adrian Shergold | 92 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Sally Hawkins, Rupert Penry-Jones, Anthony Head, Tobias Menzies, Alice Krige, Julia Davis, Mary Stockley, Peter Wight, Marion Bailey, Amanda Hale, Jennifer Higham, Rosamund Stephen, Stella Gonet, Sam Hazeldine, Nicholas Farrell, Joseph Mawle, Finlay Robertson, Maisie Dimbleby, Sarah Buckland, Tilly Tremayne, Michael Fenton-Stephens, Louis Shergold, Brian Knight

De laatste paar jaar springen verfilmingen van het werk van de Britse schrijfster Jane Austen als paddenstoelen uit de grond. Eén hiervan is de televisiefilm ‘Persuasion’, gemaakt in het kader van het ‘Jane Austen Season’ op de Britse zender ITV, waar ook verfilmingen van ‘Northanger Abbey’ en ‘Mansfield Park’ (beide 2007), maar ook een al wat oudere verfilming van ‘Emma’ (1997), deel van uitmaakten. Bij wie het oorspronkelijke verhaal van Jane Austen na aan het hart ligt, kán deze nieuwe versie van ‘Persuasion’ echter een doorn in het oog zijn.

‘Persuasion’ gaat over de 27-jarige Anne Elliot (Sally Hawkins) die zich acht jaar geleden heeft laten overtuigen door haar peetmoeder Lady Russell (Alice Krige) dat ze het huwelijksaanzoek van haar grote liefde Captain Wentworth (Rupert Penry-Jones) moest afwijzen. Al die jaren is Anne echter van Wentworth blijven houden. Door omstandigheden verschijnt hij nu opnieuw in haar leven; inmiddels zeer rijk, en nog altijd ongetrouwd. Maar voor Anne lijkt alle hoop op een nieuw huwelijksaanzoek van haar grote liefde verloren. Begin 19e eeuw telde je als 27-jarige namelijk al nauwelijks meer mee op de huwelijksmarkt. Anne moet met lede ogen aanzien hoe de meest knappe jonge meisjes uit haar familie- en kennissenkring zich voor de voeten van Captain Wentworth werpen.

De eerste helft van de film is erg goed, met hier en daar de nodige humor, en het grote aantal personages wordt goed geïntroduceerd bij de kijker. Halverwege begint de film opeens het originele verhaal door elkaar te husselen. Dat is in principe niet erg, als er tenminste een goede reden voor was geweest. Maar die is er niet, en daarnaast is de film hier en daar op het belachelijke af. Zo zien we Anne Elliot in haar eentje door de straten van de stad Bath rennen, wat echt not done was in die tijd (Jane Austen schreef ‘Persuasion’ in 1815/1816). Ook zien we twee personages samen dansen, wat verdacht veel op een wals lijkt, een dans die toentertijd nog niet was uitgevonden.

Maar voor degenen die hiervan niet wakker zullen liggen en gewoon een mooi kostuumdrama willen zien, is ‘Persuasion’ uitermate geschikt. De productie, die overigens geregisseerd is door Adrian Shergold, gaat mee in de cinematografische ontwikkelingen die de laatste jaren binnen het genre Brits kostuumdrama te zien zijn. Zo wordt steeds vaker vanuit de hand gefilmd, en worden er langere of meer dynamische shots gebruikt.

Hoewel Sally Hawkins niet zo’n sterke Anne Elliot neerzet als Amanda Root dat in 1995 deed, weet ze de rol toch mooi neer te zetten. Het verhaal wordt letterlijk door haar verteld aan de kijker. Er zijn redelijk veel momenten in verwerkt waarop Anne recht de camera in kijkt, en door middel van een enkele blik haar emoties duidelijk maakt. Dit lijkt afgekeken van een eerdere verfilming van Austens ‘Mansfield Park’ (1999).

Rupert Penry-Jones, bij velen bekend uit de populaire serie ‘Spooks’, steelt de show in ‘Persuasion’ als Captain Wentworth, en werd al eens ‘de nieuwe Mr. Darcy’ genoemd: een misschien wel te groot compliment. Daarnaast zitten er, zoals altijd bij Austen-verfilmingen, veel kleurrijke personages in de film, zoals Anne’s hysterische zeurende zus Mary Musgrove (Amanda Hale), haar belachelijke ijdeltuit van een vader Sir Walter Elliot (Anthony Head), en haar sluwe neef Mr. Elliot (Tobias Menzies).

Een groot pluspunt aan deze film is dat hij op locatie gefilmd is, onder andere in Bath. Deze stad was ten tijde van Jane Austen één van de meest populaire en modieuze steden van Engeland: dé plaats om te zien, en gezien te worden. Deze stad speelt een rol in het verhaal en dat er ook daadwerkelijk daar gefilmd is, zowel op straat als binnen in de gebouwen die Austen ook in haar boek beschreef, geeft de film nog iets extra’s.

Wat opvalt aan deze film is met hoeveel zorg en liefde hij gemaakt is. De kostuums zijn prachtig, er is gefilmd op adembenemende locaties in Engeland en het acteerwerk is uitstekend. Alle ingrediënten voor een prachtige romantische kostuumfilm zijn aanwezig, maar helaas is deze ietwat trage, dromerige film als adaptatie niet wat hij had moeten zijn. Hij mist de spirit van het oorspronkelijke werk van Jane Austen. En dat is erg jammer, want hierdoor is het geen film die men zich nog lang zal blijven herinneren.

Franka Kersten