Peter and Ben (2007)

Regie: Pinny Grylls | 10 minuten | documentaire

Dertig jaar geleden besloot Peter een verlaten vallei te betrekken in Wales en daar alleen te gaan wonen. Maar dan vindt Peter Ben, een in de steek gelaten schaap, die de kudde verlaat en min of meer bij Peter komt wonen. Hij wordt steeds koppiger en menselijker, en loopt bij Peter letterlijk de deur omver. Dan besluit Peter om Ben weer terug naar de kudde te brengen, een wijze beslissing en waarschijnlijk het beste voor beide. Maar het afscheid valt zwaar.

Deze documentaire is door de bijzonder poëtische toon meer een korte film dan een documentaire. Veel wordt er niet in gezegd, vooral de eerste minuten moeten de kijkers zelf invullen. De snelle en soms onduidelijk beelden brengen niet meteen duidelijkheid. Eigenlijk is deze zwaar aangezette artistieke manier van filmen niet eens nodig, wat later ook blijkt. Eenvoud siert de film, net als het de mens siert, wat in dit geval zeker geldt voor Peter. Hij leeft alleen in een immense, maar prachtige Welshe vallei, waar hij een eigen boerderij heeft gebouwd en een sober bestaan leidt. Ook al legt de film er niet expliciet de nadruk op, het is mooi om een inkijkje te krijgen in de manier van leven van Peter. Natuurlijk zal hij zo zijn redenen gehad hebben om alleen te gaan wonen, zijn kudde achter zich te laten, maar in de film blijkt dat ieder mens behoefte heeft aan contact, vriendschap zelfs. Peter vindt dit in Ben, als zal hij het niet direct toegeven. Toch wordt het mooi duidelijk, zonder een moment sentimenteel of melodramatisch te worden, als Peter de dag nadat hij Ben heeft teruggebracht naar de kudde, ’s ochtends vroeg uitkijkt of het schaap misschien terug is gekomen. Met een brok in zijn keel ontdekt hij dat het niet zo is en probeert zich duidelijk groot te houden voor de camera. ‘That’s good, that’s a good thing’, herhaalt hij meerdere malen, meer om zichzelf ervan te overtuigen dat het werkelijk beter is als Ben bij de kudde blijft. Maar dan, uit de verte ziet Peter het jonge schaap aan komen rennen, twee vrienden vinden elkaar in een ongemakkelijk maar ontroerende omhelzing. Hopelijk leven de twee nog lang en gelukkig in de vallei.

Ruby Sanders