Peur(s) du noir (2007)

Regie: Blutch, Charles Burns, Marie Caillou, Pierre di Sciullo, Jerry Kramsky, Lorenzo Mattotti | 83 minuten | animatie

Een internationaal collectief van zes beroemde striptekenaars en illustrators werd gevraagd een animatiefilm te maken in zwart-wit met als thema angst en huiver voor het donker. In deze animatiefilm voor volwassenen wordt in zes korte animaties ingespeeld op de nachtmerries die je kunt hebben, vooral als je bang bent voor of in het donker.

De stijl van de diverse bijdragen loopt zeer uiteen en varieert van licht komisch en kolderiek tot soms huiveringwekkend. De eigen stijl van de makers Blutch, Charles Burns, Marie Caillou, Pierre Di Sciullo, Lorenzo Mattotti en Richard McGuire is onmiskenbaar overeind gebleven. Art Director Etienne Robal slaagde er volledig in de zes ver uiteenlopende bijdragen tot een coherent geheel van artistiek hoog niveau te maken. Het eindresultaat is indrukwekkend. De angsten en de daarbij horende emoties zijn verbluffend sterk tot leven gebracht, de film is fascinerend om naar te kijken.

In de openingsscènes van Blutch zien we een soort edelman uit vroegere tijden die een aantal bloeddorstige honden uitlaat die hij met grote moeite in bedwang kan houden. Hij stuit op een kind dat bang vlucht, maar één van de levensgevaarlijke honden breekt los en gaat achter het kind aan… Deze animaties zijn magistraal getekend in een duistere stijl met grof geschetste, dikke lijnen. Dit deel roept een uiterst sinistere, bijna beklemmende sfeer op. Deze edelman met vervaarlijke honden is tevens een soort verbindingsstukje tussen de diverse bijdragen. Bij elke nieuw deel van de animatie zien we de man opnieuw verschijnen, maar telkens breekt er weer een hond los met dramatische gevolgen….

Hierna volgt het eerste echte verhaal over Eric, een wat wereldvreemde jongen, die erg verlaten woont en geen vriendjes heeft. In het bos vindt hij een vreemd insect dat hij naar huis meeneemt en dat daar ontsnapt. Hij gaat naar de universiteit en blijkt moeilijk contacten te kunnen leggen met meisjes, maar opeens is daar de mooie Laura die het initiatief neemt en hem verovert. Zij wordt steeds dominanter in hun relatie en het vreemde insect uit zijn eerdere jaren blijkt een bizarre reïncarnerende rol te gaan spelen in hun leven. Dit is door Charles Burns in fraaie verhaalvorm uitgewerkt, waarbij – naast de angsten – de humor in het verhaal volop aanwezig is.

In de bijdrage van Marie Caillou gaat het over een klein Japans meisje dat naar een nieuwe school gaat en daar door de leerlingen wordt gepest en bang gemaakt voor geesten. Haar worden enge verhalen verteld over Samoeraigeesten terwijl ook enge geleerden een duistere rol spelen.

Tussen de verschillende verhalende bijdragen komen ook korte animaties voor met begeleidende teksten en een voice-over. Deze zijn in vormen van rechte lijnen. Deze bijdragen van Pierre di Sciullo vormen een minder sterke bijdrage in het geheel. De teksten worden wat ‘gedragen’ gedeclameerd en komen over als een waarschuwing met het vermanend opgeheven vingertje.

In een verhaal waarvan de sterke kant vooral zit in de grafische uitwerking en minder in het verhalende deel, vertelt Lorenzo Matotti over vreemde verdwijningen en krokodillen.

Met name de bijdrage van Richard McGuire is fenomenaal getekend. In sublieme stijl vertelt hij het verhaal van een man die in het donker wil gaan schuilen in een verlaten huis en daar met een zaklampje in het donker zijn weg zoekt. Niet zo zeer beangstigend, wel schitterend vormgegeven. Het prachtige, minimalistisch getekende zwart wit filmpje met maximale visuele kracht is magnifiek!

Ondanks de uiteenlopende stijlen van de zes verschillende makers blijft de film mooi in balans. Juist die verschillende stijlen maken dat de film voorbij vliegt, de tijd is om voor je weet. ‘Peur(s) du noir’ is een absolute aanrader, ook voor de filmliefhebber die normaliter met een boogje om animatie heen loopt.

Rob Veerman

Waardering: 4

Bioscooprelease: 24 april 2008