Planet 51 (2009)
Regie: Jorge Blanco, Javier Abad, Marcos Martínez | 91 minuten | animatie, komedie, avontuur, familie, fantasie | Nederlandse stemmencast: Sigourney Korper, Niels Littooij, Sherman Mitchell | Originele stemmencast: Dwayne Johnson, Jessica Biel, Justin Long, Gary Oldman, Seann William Scott, John Cleese, Freddie Benedict, Alan Marriott, Mathew Horne, James Corden, Lewis Macleod, Rupert Degas, Rebecca Front, Vincent Marzello, Emma Tate, Pete Atkin, Laurence Bouvard, Brian Bowles, Eduard Farelo
Als kleine animatiestudio valt het niet mee om op te boksen tegen het geweld van toonaangevende concurrenten als Pixar, Disney en DreamWorks. Hun budgetten zijn vaak vele malen kleiner, ze kunnen niet bogen op een indrukwekkende staat van dienst en hebben vaak ook minder expertise in huis. De liefde voor het vak is er echter niet minder om. Zo af en toe waagt een kleinere animatiestudio zich er dan ook aan een film op grootse wijze te lanceren. Het Spaanse Ilion Animation Studios, dat zich tevens bezighoudt met het ontwerpen van videogames, nam de sprong in het diepe en creëerde ‘Planet 51′ (2009), een animatiefilm waarin de paranoïde science-fictionfilms uit de jaren vijftig op de hak worden genomen. Joe Stillman, een van de mensen die verantwoordelijk is voor de scenario’s van de ‘Shrek’-films, werd ingeschakeld en kosten noch moeite werden gespaard om van ‘Planet 51′ een succes te maken. Maar dat is maar ten dele gelukt.
Belangrijkste troef van deze animatiefilm is het feit dat de mens nu eens in de huid van buitenaards wezen wordt geplaatst. De omgekeerde wereld dus. Chuck Baker is een wat sullige astronaut die de ruimte in wordt gestuurd om onderzoek te doen. Hij belandt echter op Planet 51, in het stadje Glipforg. De tijd lijkt hier te hebben stilgestaan, want alles ziet eruit zoals het er in de jaren vijftig in een willekeurige Amerikaanse stad uitzag: keurige buitenwijken waar gladde, groene wezens achter de barbecue staan en waar rock ’n roll uit de luidsprekers klinkt. De jongere wezens lezen strips over buitenaardse wezens en de bioscoophit van het moment heet ‘Humanoids’. Geen wonder dat Chuck als indringer wordt gezien zodra hij zijn ruimteschip hier op de bodem plant. Een strenge generaal opent een klopjacht op het ‘buitenaardse wezen’ en een angstaanjagende arts wil op hem experimenteren. Gelukkig is daar Lem, een in het sterrenstelsel geïnteresseerde jongen die aanvankelijk bang is voor Chuck, maar al gauw vriendschap met hem sluit. Samen proberen ze Chuck veilig en wel terug naar huis te laten keren.
Zoals tegenwoordig de trend is in animatiefilms valt er ook voor volwassenen genoeg te zien en te beleven in ‘Planet 51’. De film zit vol verwijzingen naar science-fictionklassiekers, waarvan die naar ‘2001: A Space Odyssey’ (1968), ‘ET: The Extra Terrestrial’ (1982) en ‘WALL-E’ (2008) het meest in het oog springen. Verder wordt ook opvallend geknipoogd naar het Amerika van de jaren vijftig. Zo herinnert generaal Grawl sterk aan communistenjager McCarthy, is er een korte ode aan ‘Singin’ in the Rain’ (1951) en schallen evergreens als ‘My Boy Lollipop’, ‘Mr. Sandman’ en ‘Be Bop a Lula’ uit de luidsprekers. In dat licht gezien is het opmerkelijk dat een van de bijrolfiguurtjes een hippie is, die protest voert en Bob Dylans ‘Times There Are A-Changing’ op eigentijdse wijze nieuw leven inblaast. Hier zitten de makers er toch echt met een vol decennium naast. Een ramp is dat niet, hooguit een beetje slordig. Erger is dat de primaire doelgroep van ‘Planet 51’ veel te jong is om film- of tijdsverwijzingen te herkennen. Die zijn er puur ingestopt om de meegekomen ouders een plezier mee te doen.
Zolang daar een spannend en grappig avontuur tegenover staat, zullen de kleintjes er niet om malen. ‘Planet 51’ biedt zeker voldoende vermaak, al blinkt de film niet uit in originaliteit. Voorspelbare paden worden betreden, de bekende moraliserende boodschappen (‘wees niet bang voor het onbekende’) komen voorbij – eind goed, al goed. De animaties zijn van een heel aardig niveau. Het is natuurlijk niet te vergelijken met wat grote broers Pixar, DreamWorks en Disney het publiek voorschotelen, maar men heeft er overduidelijk veel tijd en aandacht aan besteed. De eindafrekening leert ons dat de Spaanse Ilion Animation Studios een interessante nieuwe speler in de animatiewereld is die een verdienstelijk debuut heeft afgeleverd. Wat innovatie, originaliteit en creativiteit schiet ‘Planet 51’ duidelijk tekort ten opzichte de meer ervaren concurrentie. Ook is de film niet geheel in balans. Alle begin is moeilijk, zullen we maar zeggen. Maar dit debuut schept zeker verwachtingen voor de toekomst.
Patricia Smagge
Waardering: 3
Bioscooprelease: 28 april 2010