Planet Hulk (2010)

Regie: Sam Liu | 81 minuten | actie, animatie | Originele stemmencast: Rick D. Wasserman, Kevin Michael Richardson, Marc Worden, Lisa Ann Beley, Mark Hildreth, Liam O’Brien, Sam Vincent, Advah Soudack, Michael Kopsa, Paul Dobson, Lee Tockar, Russell Roberts, Donald Adams, Doug Abrahams, David Kaye, Ellen Kennedy, Campbell Lane, Chantal Strand

Voor iedereen die niet bekend is met het stripfenomeen de Hulk (hoe was het leven onder die steen?) volgt een korte introductie: De Hulk is het pop-art antwoord op beroemde literaire personages als Jeckyll & Hyde en het monster van Frankenstein. Als de geleerde Bruce Banner boos wordt, verliest hij de controle over zijn emoties en lichaam en verandert hij in een woeste groene kolos.  Banner staat voor de menselijke reden en de Hulk vertegenwoordigt de dierlijke kant van de mensheid. Diep van binnen zijn we allemaal wilde beesten die gedreven worden door onze oerdriften. Hoewel het groene gevaarte een zeer eendimensionaal personage is, behoort hij nog steeds tot één van de populairste karakters van uitgeverij Marvel. Hoog tijd voor een nieuwe tekenfilm dus. Enter ‘Planet Hulk’.

‘Planet Hulk’ begint met de opsluiting van de Hulk. Zijn teamleden, superheldencollectief The Avengers (waartoe Captain America, Iron Man en Thor behoren), vertrouwen hem niet meer. Dus wat doe je dan met een monster dat je niet in bedwang kunt houden? Juist, je stopt hem in een ruimteschip en stuurt hem het heelal in. Het plan was om een onbewoonde planeet te vinden waar de kwade kolos niemand pijn kan doen, maar het loopt anders. Na een woede-uitbarsting, beschadigt de Hulk het schip en stort hij neer op een planeet waar het alles behalve vredig is. Al snel wordt de bruut gevangen genomen en moet hij als gladiator optreden voor bloeddorstige aliens. Ondertussen maken zijn medevechters zich op voor een staatsgreep. Doet de afgestompte lobbes daar aan mee of kiest hij voor zichzelf? In de loop der jaren is er flink gesleuteld aan het karakter van de Hulk. In eerste instantie was hij een ‘gewoon’ een woest, breinloos monster, maar in de jaren 80 werd hij intelligenter (duidelijk gemodelleerd naar Hyde uit het boek van Robert Louis Stevenson) en egoïstischer. Het personage was niet alleen maar dom en lomp, maar werd slim en daardoor extra gevaarlijk. De Hulk in ‘Planet Hulk’ zit daar een beetje tussenin. Een groot licht is het niet, maar zijn hersenmassa heeft het formaat pinda wel ontstegen. Vergelijk hem maar met een nukkige puber die zichzelf het liefst in zijn kamer opsluit en de hele dag naar Nirvana en Joy Division luistert. Boos, cynisch, licht geraakt en niet voor rede vatbaar. Klinkt niet als een inleefbaar personage, maar tussen de regels door kun je zijn eenzaamheid en hulpeloosheid zien. Hij wil contact maken, maar weet niet hoe.

Heb je zin in diepzinnig gezeur en vervloek je regisseur Ang Lee’s pretentieuze interpretatie van het groene gevaarte (je bent niet de enige. De live action film uit 2003 flopte genadeloos) dan hoef je niet bang te zijn voor ‘Planet Hulk’. Deze cartoon draait toch echt om pure actie. De karakteruitdieping van de kolos wordt tussen brute beukpartijen aangestipt. Die aanpak valt te prijzen, maar levert een halfslachtige film op. Aan de ene kant moet je de titelheld serieus nemen, terwijl hij een seconde na een emotionele scène met een geharnaste worm aan het knokken is. De balans is zoek. Het zoetsappige einde komt ook uit de lucht vallen.  Toch is dit een alleraardigste film vol vaart, mooie animaties en een bovengemiddelde stemmencast (al zitten er een paar personages in die hun simpele zinnen iets te plechtig opdissen). Fans van het monster kunnen hun hart ophalen, want die is een liefdevolle cartoon geworden die eerbiedig omgaat met dit icoon uit de (Amerikaanse) stripgeschiedenis. Cameo’s van een paar andere comichelden maken het feest compleet. Heb je niks met de Hulk, dan moet je deze film negeren. Dit is pure fanservice.

Frank v.d. Ven