Planet of Snail (2011)

Regie: Seung-Jun Yi | 87 minuten | documentaire

De Zuid-Koreaan Young-Chan is blind vanaf zijn geboorte en heeft een zeer ernstige gehoorbeperking. Tot hij zijn vrouw Soon-Ho leerde kennen, had hij maar moeizaam contact met de buitenwereld. Inmiddels studeert hij Hebreeuws en doet hij mee aan verhalenwedstrijden. Maar Soon-Ho, die met haar eigen lichamelijke beperking kampt (een vervormde ruggengraat), kan er waarschijnlijk niet altijd voor hem zijn. Hoe dit bijzondere koppel elkaar en Young-Chan de wereld om hem heen ervaart, dat is waar ‘Planet of Snail’ om draait.

Het is daarmee expliciet een liefdesportret en niet een documentaire over bijvoorbeeld hoe de zorg voor doven en blinden geregeld is in Zuid-Korea. Politiek komt überhaupt niet aan bod. Wel wordt bijvoorbeeld duidelijk dat er een blindeninstituut bestaat, als Young-Chan bezoek krijgt van een groep lesgenoten. Een introductie krijgen die echter niet – de documentaire is puur beschouwend, niet verklarend. De enige voice-over is die van Young-Chan, die in poëtische bewoordingen zijn belevingswereld toelicht.

“Alle doofblinde mensen hebben het hart van een astronaut,” aldus Young-Chan. “Dromend met mijn vingertoppen zweef ik door de ruimte.” En dromen doet hij, getuige de intensiteit waarmee hij leeft. Geen moment hoor je hem klagen over zijn beperkingen. Ook al leeft hij ‘langzamer’ dan andere mensen (het vervangen van een plafondlamp is een exercitie die een halve middag in beslag lijkt te nemen), hij neemt alles volledig in zich op. De documentaire past zich volledig aan dit tempo aan en neemt overal uitgebreid de tijd voor. Daardoor vliegt paradoxaal genoeg de tijd voorbij.

Door de camera meer dan eens dicht op het gezicht van Young-Chan te houden, nodigt regisseur Seung-Jun Yi de kijker extra uit om zich in diens hoofd te verplaatsen. Je ziet niet de omgeving, maar wel hoe Young-Chan erop reageert. Dit levert prachtige beelden op, bijvoorbeeld als hij op een opblaasband van een besneeuwde helling afroetsjt. Met het geluid wordt ook heel fraai gespeeld, met dank aan de Finse sounddesigner Sami Kiiski. Het meest sprekende moment is als Young-Chan lange tijd in stilte een boom omarmt en het omgevingsgeluid pas terugkomt op het moment dat Soon-Ho zijn hand aanraakt.

Als een van zijn lesgenoten van het blindeninstituut Young-Chan laat weten behoorlijk jaloers te zijn op het feit dat hij iemand heeft die dagelijks voor hem kan zorgen, reageert die heftig dat hij echt niet getrouwd is om een gratis hulpje te hebben. Hij stelt zich dan ook geenszins afhankelijk op. Sterker – hij kiest er bewust voor om ook in zijn eentje erop uit te gaan, om zijn richtingsgevoel niet te verliezen. En het is Soon-Ho die vervolgens tranen in haar ogen krijgt. ‘Planet of Snail’ biedt een integer portret van een bijzonder stel mensen dat op basis van liefde en zorg voor elkaar de wereld een heel stuk mooier maakt.

Wouter de Boer

‘Planet of Snail’ verschijnt maandag 14 mei 2012 op DVD.