Premiers désirs (1984)

Regie: David Hamilton | 93 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Monica Broeke, Patrick Bauchau, Inge Maria Granzow, Anja Schüte, Emmanuelle Béart, Bruno Guillain, Stéphane Freiss, Charly Chemouny, Serge Marquand, Béatrice Costantini, Ann-Gisel Glass, Raymond Defendente, François Vachon, Robert Sorgye, Alfons Kihm

Mooie plaatjes alleen maken nog geen mooie film. Zeker niet als de mooie plaatjes minder mooi zijn dan je van een topfotograaf mag verwachten. David Hamilton, de Engelse fotograaf die vooral bekend is om zijn soft focustechniek, in combinatie met het feit dat hij vooral jonge tot zeer jonge vrouwen in verscheidene vormen van ontkleding fotografeert, blijkt als regisseur een teleurstelling. Zeker als je je bedenkt dat ‘Premiers désirs’ zijn zesde film is. Zelf geeft de regisseur aan dat het verhaal in zijn films ondergeschikt is aan de fotografie. Dat is op zich niet erg, zolang er maar een interessant idee achter schuilgaat, dat op zichzelf goed wordt uitgewerkt. En bij dat laatste gaat het finaal mis.

Ervan uitgaande dat het basisthema onluikende seksualiteit behelst, is de uitwerking tamelijk belachelijk te noemen. Wat is namelijk het geval? Drie meiden gaan midden in de nacht (!) in een roeiboot naar een eiland. De een na de ander slaat overboord als het een beetje begint te golven, maar alle drie overleven ze de ‘schipbreuk’. Eén meisje, Caroline (gespeeld door de onervaren Nederlandse Monica Broeke), wordt op het strand gevonden en netjes in een hutje gelegd, de andere twee lopen al gauw flierefluitend over het eiland, alsof er niks gebeurd is. Als de drie meiden bij een villa aankomen waar een miljonair net seks heeft met zijn vrouw, is Caroline ervan overtuigd dat hij degene is die haar gered heeft en raakt ze volledig door hem geobsedeerd.

Je hoeft geen begenadigd scriptschrijver te zijn om de onvolkomenheden van een dergelijke synopsis in te zien. En dit is alleen nog maar het raamwerk. Zonder al te diep in te gaan op de rest van het verhaal, volstaat de constatering dat Hamilton volstrekt bizarre personages ten tonele brengt die in een schijnwereld leven. Vrijwel geen enkel karakter gedraagt zich op een natuurlijke manier, waardoor de vrije seksuele moraal die uit de film spreekt iets van een naargeestig sprookje krijgt. De film lijkt enkel een excuus om wat jonge vrouwen uit de kleren te laten gaan. En hoewel ze redelijk smaakvol in beeld worden gebracht (dat is Hamilton wel toevertrouwd), blijft deze gedachte knagen.

‘Premiers désirs’ is een waardeloze flutfilm die op geen enkel niveau bevredigt (en ja, dat woord is met opzet gekozen). Er wordt matig tot slecht in geacteerd, er missen hele happen uit het script (voor zover dat al bestond) en voor wie enkel blote meiden wil zien zit er ook nog eens te weinig naakt in de film. Ontluikende seksualiteit is zelden zo oninteressant en onrealistisch in beeld gebracht. Hamilton had het bij fotografie moeten laten, zoals ook blijkt uit de serie setfoto’s die tijdens de aftiteling voorbijkomt. Die paar plaatjes zijn aanzienlijk beter te pruimen dan de hele rest van de film. Ga ook niet op de (inmiddels) grote namen af die de film biedt. Emmanuelle Béart en Patrick Bauchau schamen zich bij nader inzien waarschijnlijk rot.

Wouter de Boer