Pretpark Nederland (2006)

Regie: Michiel van Erp | 90 minuten | documentaire

Over-enthousiaste pr-medewerkers die hun burgemeester voor de voeten lopen en zich tussen de bedrijven door bekommeren om hun bejaarde moeder; managers van outletcenters die wakker liggen om de kleur van de door hun verlote Renault Clio, het had zo uit de koker van Koot en Bie kunnen komen. Een kleine tien jaar na de pensionering van de twee boekstavers van onze nationale volksaard blijkt de realiteit van Nederland consumptieland die van ‘Ons kijkt ons’ aardig te benaderen.

Dat satire door de werkelijkheid wordt ingehaald hoeft overigens niet zo erg te zijn, laat Michiel van Erp in ‘Pretpark Nederland’ zien. Van Erp toont zich opmerkelijk liefdevol over het hardwerkende maar o zo vrijetijdsbeluste volkje dat van pretcultuur een winstgevende zaak heeft gemaakt. Wat overheerst in zijn documentaire is het vijftien-miljoen-mensen-op-dat-hele-kleine-stukje-aardegevoel: een beetje Haanstra, een beetje ‘Man Bijt Hond’, een beetje Koot en Bie, maar zeker geen kwaadwillendheid. De bewoners van ‘Pretpark Nederland’ zitten niet de hele tijd voor de buis, maar zijn ook weer niet bezig met het omverwerpen van de wereldorde.

Ook op komisch gebied weet Van Erp de juiste snaar te raken. Hij brengt het lekker-jezelf-zijn genadeloos in beeld en profiteert optimaal van de publiciteitsbewuste types die hij de revue laat passeren, naast de genoemde nog een projectleider van de nieuwste Efteling-wildwaterbaan De Vliegende Hollander (op zoek naar splash-momenten), een promotieteam van de gemeente Terneuzen, dat zich de geboorteplaats acht van de kapitein van dit mythologische schip en enkele ondernemers in de sfeer van de bedrijfsuitjes.

Van Erp past geen moralisme toe, zelfs niet wanneer hij bezoekers van de Libelle Zomerweek laat graaien in de gratis toiletrollen of de emotie toont van pr-man Wilco de Jong wanneer deze de nieuwe promotieslogan Zoom in op Zutphen voor het eerst op de radio hoort. Hoeft ook niet: de beelden spreken voor zich en de slachtoffers tonen zich bereidwillig. Van Erp is bovendien een perfectionist. Hij verrichte uitstekend werk in de selectie van zijn materiaal en blijkt bereid te zijn geweest lang te wachten op het juiste shot. Grootste kracht: ook Van Erp kijkt ‘ons’; iedere kijker zal wel iets van zichzelf of zijn omgeving herkennen in ‘Pretpark Nederland’.

Aan de Chinese toeristen uit de film zal dat waarschijnlijk niet besteed zijn. Zij geloven liever dat iedere Nederlander hoopt op de terugkeer van de Vliegende Hollander, die nog steeds ronddoolt op de wereldzeeën omdat de kapitein de wetten van de natuur tartte. In het buitenland uitbrengen deze documentaire en dan hard mee lachen.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 4

Bioscooprelease: 19 oktober 2006