Promised Land (2002)

Regie: Jason Xenopoulos | 100 minuten | drama | Acteurs: Nick Boraine, Lida Botha, Daniel Browde, Tobie Cronje, Dan Robbertse, Ian Roberts, Wilma Stockenström, Grant Swanby, Yvonne Van Den Bergh, Louis Van Niekerk

‘Promised Land’ is de debuutfilm van regisseur en scenarioschrijver Jason Xenopoulos, die gebaseerd is op het boek “Na die geliefde land” uit 1972 van Karel Schoeman. Het verhaal gaat over een groep Afrikaners die vast zit in een starre ideologie, waar geen plaats meer voor is in een Zuid-Afrika zonder Apartheid. Het is de laatste groep van extreem rechtse Afrikaners, die er niet voor terugdeinzen om geweld te gebruiken. Alles is in hun ogen geoorloofd, ook al ondervinden zij er zelf direct nadeel aan. In de film draait het om de stukken land waarvan de Zuid-Afrikaanse regering beloofd heeft deze terug te geven aan diegene die het tijdens de Apartheid is kwijtgeraakt aan de blanke boeren.

De kijker maakt kennis met allemaal zeer uiteenlopende personages, die samen een bizarre en geïsoleerde gemeenschap vormen. Binnen hun gemeenschap is sprake van één hypocriete karikaturale familie, vergelijkbaar als in ‘Festen’ van Thomas Vinterberg. Het extreme van de karakters, het middelmatige acteerniveau en de trage regie (de camera blijft voor of na de dialogen te lang gericht op de acteurs) zorgt dat de kijker in deze film geen bindingen krijgt met de personages.

Met prachtige shots in de stijl van regisseur Wim Wenders ontdekken we wel de schitterende natuur van Zuid-Afrika. Om verwijzingen te maken naar de verschillende personages zijn een groot aantal beelden achteraf bewerkt. Kleuren zijn vaak vervaagd of het contrast is juist versterkt. ‘Promised Land’ kent ook aparte montage wat mogelijk is omdat de film in High Definition is geschoten.

Dat Jason Xenopoulos leentjebuur speelt bij allerlei grote regisseurs – bovengenoemde namen zijn slechts enkele voorbeelden hiervan – is jammer. Op deze wijze ontbreekt het hem aan een eigen stijl, waar je juist in een debuutfilm naar uitkijkt. Nu resteren alleen de cinematografische kunststukjes, die een lust voor het oog zijn.

Lodi Meijer