Psychos in Love (1987)
Regie: Gorman Bechard | 88 minuten | horror, komedie, romantiek | Acteurs: Carmine Capobianco, Debi Thibeault, Patti Chambers, Carla Bragoli, Carrie Gordon, Angela Nicholas, Cecelia Wilde, Robert Suttile, Lum Chang Pang, Danny Noyes, Herb Klinger, Wally Gribauskas, Peach Gribauskas, Ed Powers, Frank Christopher, Professor Morono, Shawn Light, Scott Sears, LeeAnne Baker, Frank Stewart, Linda Strouth, Eric Lutes, Donna Davidge, Mike Brady, Ruth Collins, Jerry Rakow, Irma St. Paule, Tressa Zannino, ‘Big’ Marty, Michael Citriniti, Kate McCamy, Loren Freeman, Jan Radder, Matt Brooks, Kathy Milani, Shaun Cashman, Joe Murphy, Barry Clark
Eenzame seriemoordenaars hebben het maar zwaar in deze wereld vol onbegrip. Ze kunnen tenslotte moeilijk op hun Facebookpagina adverteren dat ze op zoek zijn naar een moordende soulmate. In ‘Psychos in Love’ besluit psychopaat Joe tijdens een date om maar gewoon uit de kast te komen. “Ik hak graag mensen in stukken”, biecht hij op. “Ongelofelijk! Ik ook”, luidt het al even opmerkelijke antwoord.
Aldus begint een film die helaas meer weg heeft van ‘Babes Behind Bars XVI’ dan ‘Natural Born Killers’. Het uitgangspunt is leuk, maar er wordt weinig mee gedaan. De kijker wordt vrijwel uitsluitend getrakteerd op een bijna eindeloze serie shots van topless vrouwen die worden omgelegd door de hoofdrolspelers, waarna hun ledematen in de wok van een andere psychopaat belanden. Dat klinkt bijna als een verhaal, maar niets is minder waar. Enige samenhang tussen de pijnlijk slechte dialogen, dito grappen en de slachtpartijen ontbreekt doorgaans. Het feit dat een gedeelde haat jegens druiven de rode draad door de film vormt, zegt waarschijnlijk al voldoende.
Toch is ‘Psychos in Love’ in zekere opzichten een charmante film. Hoofdrolspelers Carmine Capobianco en Debi Thibeault, samen ook bekend uit het evenmin erg Oscarwaardige ‘Galactic Gigolo’, hadden eigenlijk nooit voor een camera moeten verschijnen, maar hebben er wel zin in. Vooral Capobianco dreunt zijn dialogen op met een geforceerd enthousiasme dat je bijna doet vermoeden dat iemand buiten het zicht van de camera een pistool op hem richt. Het maakt het feit dat de afgrijselijke, op keyboard gespeelde soundtrack daarbij vrijwel onophoudelijk in je oor blijft zoemen als een zwerm muggen met paringsdrift, iets dragelijker.
Dankzij de knulligheid van het geheel kan de film in de late uurtjes met een glimlach worden bekeken. ‘Psychos in Love’ is namelijk een film die je als kijker graag leuk wíl vinden, omdat het aanvoelt als een met liefde gemaakte amateurfilm. Liefhebbers van het type cultfilm dat zich bewust is van zijn eigen B-status beleven daarom ongetwijfeld nog wel enig plezier aan ‘Psychos’, maar de gemiddelde kijker loopt vermoedelijk niet warm voor dit cinematografische rariteitenkabinet vol bizarre moorden en flauwe humor.
Tom van Leeuwen