Pusher II (2004)
Regie: Nicolas Winding Refn | 100 minuten | actie, drama, misdaad | Acteurs: Mads Mikkelsen, Jesper Salomonsen, Leif Sylvester, Anne Sørensen, Øyvind Hagen-Traberg, Kurt Nielsen, Dan Dommer, Karsten Schrøder, Maria Erwolter, Zlatko Buric, Maya Ababadjani, Maria Mendoza, Aino Junka, Michael Zile
Toen ‘Pusher’ in 1996 uitkwam werd deze film over een kleine gangster genaamd Frank een enorm succes, nooit eerder is er een film geweest in de Deense filmgeschiedenis die zoveel geld opbracht bij zijn debuut. Een vervolg kon eigenlijk niet uitblijven, maar toch zou het nog acht jaar duren voordat ‘Pusher II’ uitkwam en de reden hiervoor is even eenvoudig als basaal: geld. Regisseur Nicolas Winding Refn had na ‘Pusher’ onder andere ‘Fear X’ gemaakt, maar deze film werd zo’n financiële flop dat hij zo goed als bankroet ging. Refn besloot daarom een vervolg op ‘Pusher’ te maken, wetende dat deze film ongetwijfeld succesvol zou worden. Hij kreeg gelijk, en terecht; ‘Pusher II’ is een uitstekende film.
‘Pusher’ ging over Frank, een kleine dealer die een grote schuld had bij een drugsbaas en steeds dieper in de problemen geraakte omdat hij het geld niet bij elkaar kon krijgen. Tonny, een vriend van Frank had een kleine rol in ‘Pusher’, maar in ‘Pusher II’ is hij degene om wie het draait.
Tonny komt net uit de gevangenis en zoekt zijn vader, The Duke, op. Deze is een grote gangsterbaas die aan het hoofd staat van een bende die zich onder andere bezighoudt met autodiefstallen en Tonny sluit zich aan bij de bende. Het kost Tonny echter veel moeite om het respect van zijn vader te verkrijgen die behoorlijk op hem neerkijkt. Daarnaast ontdekt Tonny ook nog dat hij de vader is van een zoontje. Al snel wordt hij weer meegezogen in de drugshandel en gaat samen met een vriend een deal aan met Milo, een Servische gangsterbaas die ook in deel één te zien was. De deal gaat fout en nu zijn Tonny en zijn vriend een groot geldbedrag schuldig.
Qua synopsis dus bijna identiek aan ‘Pusher’, toch is ‘Pusher II’ een andere film geworden. Deel één concentreerde zich alleen op Frank’s zoektocht naar geld en liet het verval zien van een kille man in een kil milieu en waren zijn gevoelens nauwelijks zichtbaar. In ‘Pusher II’ is het leed van Tonny duidelijk zichtbaar. Tonny is een ongeleid projectiel, hij handelt impulsief en is bij tijd en wijle erg explosief, dit komt niet in de laatste plaats doordat hij de hele dag boven de spiegel hangt. Hij wil graag het respect van zijn vader hebben, maar krijgt dat absoluut niet. Zijn vader negeert hem, gunt hem nauwelijks een blik waardig, maar dweept ondertussen wel met Tonny’s jonge halfbroertje. Tonny raakt steeds verder gefrustreerd, ook vanwege de moeder van zijn zoontje. Deze vrouw, Charlotte, snuift en zuipt ook de hele tijd en vraagt constant geld aan Tonny om voor het kind (dat ze nog niet eens een naam heeft gegeven) te kunnen zorgen. Tonny wil eerst niks van zijn zoontje hebben en beweert dat het niet van hem is, maar als hij ziet hoe Charlotte met het kind omgaat ontwikkelt hij toch een bepaald verantwoordelijkheidsgevoel.
Tonny is eigenlijk een figuur om medelijden mee te hebben; hij mag er wel dan stoer en gevaarlijk uitzien met al zijn tatoeages, al te snugger is hij niet, iets wat hem ook constant door iedereen verteld wordt. Zielig eigenlijk, want Tonny wil alleen maar het respect van zijn vader en zijn vrienden verdienen, maar als hij inziet hoe zijn eigen vader met hem omgaat beseft hij dat hij niet zo’n leven wil voor zijn zoon.
‘Pusher’ was een lange, spannende rush, met een handheld camera opgenomen en een uitstekende spanningsopbouw. ‘Pusher II’ is anders, heeft meer diepgang, meer karakterontwikkeling en doordat het verhaal zich voornamelijk focust op Tonny’s emoties heeft de film een andere dynamiek dan het eerste deel. De pijn, twijfelachtigheid en paranoia van Tonny worden ook voortreffelijk neergezet door Mads Mikkelsen (‘Casino Royale’), een uitstekende acteur die inmiddels ook in Hollywood doorgebroken is.
‘Pusher II’ is een grimmige, duistere film over een dubieus leven in de Deense onderwereld, misschien niet zo briljant als ‘Pusher’, maar nog steeds het aanzien meer dan waard.
Hendrik Dijkhuis