Quick Change (1990)

Regie: Howard Franklin, Bill Murray | 89 minuten | komedie, misdaad | Acteurs: Bill Murray, Geena Davis, Randy Quaid, Dale Grand, Bob Elliott, Kimberleigh Aarn, Ron Ryan, Brian McConnachie, Jack Gilpin, Jordan Cael, Rhe DeVille, Marya D.Dornya, Barbara Flynn, Elizabeth A. Griffin, Connie Ivie, Skipp Lynch, Jason Robards, Phil Hartman, Tony Shalhoub, Stanley Tucci

‘Quick Change’ is een film die het midden houdt tussen een satirische variant op ‘Dog Day Afternoon’, een van de bekendere films uit de vroege jaren van Al Pacino die ook een bankroof die met de nodige complicaties gepaard gaat beschrijft, en een komedie die typerend is voor de jaren tachtig en stilistisch duidelijke overeenkomsten vertoont met films als bijvoorbeeld ‘Ghostbusters’, ‘The Burbs’ of ‘Stripes‘. Om zijn saaie leventje te ontvluchten, heeft Grimm (Murray) met de hulp van zijn vrienden Phyllis (Davis) en Loomis (Quaid) de perfecte bankroof gepland die aanvankelijk ook uiterst succesvol lijkt te verlopen. Maar de vlucht uit New York blijkt tegen de verwachting in de meest hachelijke onderneming te zijn.

Het trio komt in verschillende vreemde en penibele situaties terecht en in de pakweg anderhalf uur die de film duurt komt er een uitgebreid keurkorps aan vreemde en excentrieke types voorbij. De kijker maakt onder meer kennis met een taxichauffeur die geen woord Engels spreekt, een moderne versie van het middeleeuwse steekspel (op fietsen in plaats van paarden) en een buschauffeur die zich wel heel strikt aan zijn dienstregeling houdt.

Het verhaaltje stelt op zich niet zo veel voor en is ook redelijk onwaarschijnlijk, maar een aantal goede grappen, de goede timing en een aantal geslaagde komische wendingen geven het toch nog enige kleur. Bill Murray, die zelf ook de regie voerde voor deze film, is absoluut geknipt voor de rol van Grimm, de in principe goedaardige boef die er met veel bluf en de nodige gewiekstheid steeds in slaagt om zichzelf en zijn vrienden uit de meest penibele situaties te bevrijden.

De stijl van Murray die niet overdreven uitbundig is, maar het vooral moet hebben van oneliners en gevatte uitspraken, komt ook in ‘Quick Change’ duidelijk naar voren. Ook Randy Quaid overtuigt als de ietwat onbehouwen en nogal klunzige Loomis, een soort rol die we hem ook al eerder hebben zien spelen. Geena Davis overtuigt iets minder, maar ook haar vertolking van Grimm’s vriendin Phyllis is niet echt slecht te noemen. Het feit dat de karakters redelijk eendimensionaal zijn en niet al te zeer uitgediept worden, is bij een film van dit type niet echt storend.

‘Quick Change’ is zeker geen meesterwerk, maar wel een aardige, luchtige en niet overdreven pretentieuze komedie die liefhebbers van het genre, met name kijkers die het oudere werk van Bill Murray wel kunnen waarderen, het nodige kijkplezier zal opleveren

Frank Heinen

Waardering: 3

Bioscooprelease: 18 oktober 1991