Rammbock – Siege of the Dead (2010)

Regie: Marvin Kren | 61 minuten | horror, science fiction | Acteurs: Sebastian Achilles, Ingrid Beerbaum, Carsten Behrendt, Melanie Berke, Sabrina Caramanna, Emily Cox, Glen Curtis, Michael Fuith, Mila Gach, Harald Geil, Anna Graczyk, Jörn Hentschel, Eckehard Hoffman, Brigitte Kren, Arno Kölker, Steffen Munster, Kathelijene Philips-Lebon, Kaninchen Polly, Katharina Rivilis, Andreas Schröders, Wolfgang Stegemann, Theo Trebs

‘Rammbock’, ook wel bekend als ‘Siege of the Dead’, is een Duitse zombiefilm van de hand van regisseur Marvin Kren. De opdravende zombies in deze film hebben een niet bepaald traditionele insteek van langzaam strompelende, rochelende en primitief handelende levende doden zoals we die kennen uit de meeste van George Romero’s zombiefilms en de zombiefilms die zijn gemaakt om op het succes daarvan in te haken. De zombies lijken hier vervuld van een allesoverheersende haat en woede, zijn daarnaast snel en doen daarmee denken aan de insteek zoals die in films als ‘28 Days Later’ en ’28 Weeks Later’ wordt gehanteerd. Het staat een goede zombiefilm niet in de weg staat. Integendeel: de laatstgenoemde films vallen op door het kwalitatief gehalte en de meeslepende spanning die erin aanwezig is.

Dat is ook in ‘Rammbock’ het geval. Na een relatief kort en kalm begin barst van de ene op de andere seconde het geweld los. Nadat een monteur voor de ogen van zijn jeugdige collega Harper en de zijn vriendin bezoekende Michael in een zombie verandert, moeten direct alle zeilen bijgezet worden om uit handen van de zombies te blijven. Uiteraard is dit in de meeste zombiefilms van toepassing en wordt dit ook hier als min of meer clichématig uitgangspunt gehanteerd. Het verhaal heeft sowieso weinig verrassingen te bieden. De ontwikkelingen die voorbijkomen zullen de kenners van horrorfilms door de jaren heen bekend voorkomen en ook invloeden van andere zombiefilms zijn duidelijk te onderkennen. Afgesloten van de buitenwereld – het is overigens een goede claustrofobische sfeer die wordt opgeroepen en vastgehouden – en via de televisie wordt gemeld dat er overal zombies opduiken. En wanneer ook de televise uitvalt en onbekend is wat er verder gebeurt kan er enkel nog op het eigen vernuft gerekend worden om de steeds verder opdringende zombies voor te blijven. Achtervolgingen, narrow escapes, hardhandige confrontaties en door de zombies gemaakte slachtoffers… het passeert zonder een afgeraffelde indruk te maken in een vlot tempo de revue in actiescènes waarin het aan horror en spanning niet ontbreekt. De meeslependheid wordt mede door het ‘handheld’ gebruik van camera’s vergroot.

Ditzelfde gebeurt door de identificatie met de verschillende personages. Allereerst de hoofdpersonen Michael en de jeugdige monteur Harper. Het zijn geen opvallende helden die met allerlei wapentuig tegen de zombies er op los gaan maar vrij alledaagse personen, herkenbaar met al hun menselijke eigenschappen en karaktertrekken die in de loop van het verhaal naar voren komen. Evenals die van de overige flatbewoners die niet veel anders kunnen doen dan afwachten en ondertussen er maar het beste van proberen te maken. De pauzes die regisseur Kren in zijn verhaal heeft ingebouwd zorgen er niet voor dat het saai wordt of de aandacht afleidt, integendeel, het geeft de ontwikkelingen een zekere sfeer van troosteloos- en mistroostigheid mee en roept wellicht opnieuw momenten van identificatie en herkenning op. Het gaat om ‘gewone’ mensen die schijnbaar niets kunnen uitrichten tegen het onheil dat hen boven het hoofd hangt en als gevolg daarvan door een zekere mate van apathie bevangen worden, alleen onderbroken wanneer daar een directe noodzaak voor is.

De zombies zelf zijn overtuigend weergegeven, zowel qua uiterlijk als de woede en razernij die er als gevolg van een virus bezit van ze heeft genomen. Bij het maken van hun slachtoffers komt er weliswaar wat bloedvergieten in beeld, maar niet al te overdadig en, gezien de opzet van het verhaal, functioneel overkomend. Ook de dreiging die er van de zombies door hun handelen uitgaat is verzekerd. Ze zijn snel, reageren op het minste geluid dat ze horen en dringen langzaam maar zeker op, de opgeworpen barrières ten spijt. Ook zijn er wat ondersteunende post-apocalyptische sfeervolle beelden van de daken van een deels in brand staand Berlijn. Het draagt bij aan, zoals dat ook in ‘28 Days later’ en ‘28 Weeks Later’ het geval is, een bij tijd en wijle soort van surrealistische sfeer waarin de ontwikkelingen in Krens film des te beter tot hun recht komen. Minpunt naast de clichématigheden die voorbij komen zijn alleen wel dat Kren niet de tijd neemt om zijn verhaal geleidelijk af te bouwen kiest voor een abrupt en wellicht wat al te dramatisch georiënteerde afloop.

Keurig acteerwerk van de diverse betrokkenen. Een prima optreden van Michael Fuith als Michael die alle zeilen moet bijzetten om de zombies voor te blijven en daar herhaaldelijk door enkel meer geluk dan wijsheid in slaagt. Even verdienstelijk werk van Theo Trebs als de jeugdige Harper die al evenzeer al zijn geluk nodig heeft. Hetzelfde geldt voor de de overige castleden die de diverse flatbewoners gestalte geven en de zombievertolkers die overtuigend de zombies in al hun razernij en moordlust gestalte geven.

Het maakt ‘Rammbock’ tot een opvallende zombiefilm, die ondanks het gebrek aan originaliteit en de clichématigheden die erin voorkomen toch zonder moeite van begin tot eind de aandacht weet vast te houden. Het is een voorbeeld van een zombiefilm die met relatief weinig middelen kwalitatief goed uit de verf weet te komen. En voor de liefhebbers van de ‘28 Days/Weeks later’ en van een soortgelijke insteek voorziene zombiefilms zeker een productie is die niet gemist mag worden. Wellicht zal alleen het gebruik van de Duitse taal even wennen zijn gezien de relatief weinig Duitstalige zombiefilms die er in de loop der jaren zijn verschenen. Tenslotte is het jammer dat deze film maar een speelduur van 61 minuten heeft, want de omstandigheden en ontwikkelingen in Krens verhaal hadden zich prima geleend voor een langere speelduur. ‘Rammbock’ is een Duitse zombiefilm die naar meer van dit soort en kwaliteit doet uitzien!

Frans Buitendijk