Re-cycle – Gwai wik (2006)
Regie: Danny Pang, Oxide Pang Chun | 104 minuten | drama, horror, fantasie | Acteurs: Lawrence Chou, Siu-Ming Lau, Angelica Lee, Rain Li, Jetrin Wattanasin, Qigi Zeng
‘Re-cycle’ is voor de Pang-broers zowel een exploratie van nieuwe gebieden en genres als een terugkeer naar – of, een woordkeuze die voor de hand ligt, een recycling van – oude ideeën, zowel visueel als inhoudelijk gezien. Soms gaan deze hand in hand, maar de structuur van de film maakt een opvallende tweedeling: de eerste circa veertig minuten vormen een tamelijk belegen, hoewel kundig uitgevoerd, festijn van spook-schrikmomenten bij het hoofdpersonage thuis. T.v.’s die plotseling aangaan; een krakend, jankend geluid uit de telefoon; en natuurlijk geestesverschijningen in de achtergrond, spiegels, en andere reflecterende oppervlakken. Elementen zoals we deze al zo vaak in films als ‘The Grudge’, ‘The Ring’, en ook de Pang broers’ eigen ‘The Eye’ hebben gezien. Enigszins teleurstellend, al wordt het potentieel interessante beroep van schrijfster aan het hoofdpersonage gegeven, en suggereert vroege dialoog een vervaging tussen realiteit en de door de schrijfster bedachte wereld. Daarnaast slaagt actrice Angelica Lee er met haar onschuldige, angstige ogen en tastbare angst er goed in om de kijker zich in haar schoenen te plaatsen, zoals ze dat eerder al deed in een soortgelijke rol in ‘The Eye’.
Toch is het de tweede helft van de film die uiteindelijk de benodigde redding biedt, wanneer de bekende horrorrealiteit overgaat in een griezelig fantasy-drama met overdonderende cgi-beelden van een half afgebrokkelde spookstad en allerlei zombie-achtige creaturen. Vooral de in sepia-tinten vormgegeven kermis die te midden van twee grote flats verschijnt – met zo’n grote boot-attractie die, vanuit kikvorsperspectief, hier tussendoor slingert – doet surreëel aan. De wereld waarin Lee verzeild raakt, en waaruit ze weg moet zien te komen, lijkt in niets op haar eigen wereld. En toch hangt deze nauw met haar persoon, en die van anderen, samen. En het is deze inhoudelijke motivatie, die ‘Re-cycle’ tot iets meer maakt dan een verzameling mooie plaatjes. In deze wereld blijken namelijk alle in het verleden verworpen dingen, gedachten, en zelfs werkelijke personen, voort te leven. Lee komt hier in eerste instantie terecht vanwege de in de prullenbak belandde passages uit haar nieuwe boek, maar krijgt met nog veel ingrijpender beslissingen uit het verleden te maken.
Het is een prikkelende gedachte: wat als alle creaties van de menselijke brein ook werkelijk bestaan en blijven bestaan? Wat als elke gedachte of beslissing gewogen en overtuigend genomen dient te worden? Het idee dat we niet alleen met objecten of voedsel verkwistend mogen omgaan, maar met alles in het leven, inclusief onze gedachten, is een fascinerend uitgangspunt (eentje waar wellicht nog meer uit te halen valt, dan hier gebeurd is). Het zou ons misschien over bepaalde angsten heen kunnen zetten om alles uit het leven te kunnen halen. De niet genomen weg zou wellicht een geweldige optie zijn geweest. In deze film maken de verworpen gedachtes in ieder geval duidelijk niet blij te zijn met hun huidige staat. Zij vormen de monsters in de film, die Lee keer op keer haar verblijf in dit wonderlijke land zuur maken. De uitdrukking “killing your babies” om het schrappen van delen uit een verhaal te typeren, vindt hier expliciet uitwerking. Maar ook werkelijke personen die vergeten zijn, halen hier hun gram, waaronder een groep gestorven mensen die al lang niet meer herdacht zijn. En op persoonlijk vlak heeft Lee een dramatisch beladen ontmoeting met een persoon die dichterbij bij haar blijkt te staan dan ze aanvankelijk dacht.
Hoewel er wat herhaling in de monsters en bepaalde boodschappen voorkomt – zoals het respecteren van een mensenleven, herkenbaar uit ‘The Eye 2’ – en ook verhaalelementen soms bekend voorkomen – de brug met zombies die overgestoken moet worden terwijl Lee haar adem inhoudt, doet erg denken aan ‘Spirited Away’, is ‘Re-cycle’ als geheel een tamelijk frisse wind door het genre. Een visueel spektakel gekoppeld met enkele intrigerende ideeën en betrokken acteerwerk van de hoofdrolspeelster. De Pang broers zijn nog steeds krachten om rekening mee te houden.
Bart Rietvink