Red Riding Hood (2011)

Regie: Catherine Hardwicke | 100 minuten | drama, thriller, romantiek, fantasie | Acteurs: Amanda Seyfried, Gary Oldman, Lukas Haas, Billy Burke, Virginia Madsen, Julie Christie, Michael Shanks, Shiloh Fernandez, Michael Hogan, Max Irons, Cainan Wiebe, Darren Shahlavi, Christine Willes, Jen Halley, Adrian Holmes, Lauro Chartrand, Matt Ward, Cole Heppell, Kacey Rohl, Carmen Lavigne, Dalila Bela, Alexandria Maillot, Joel Graves

Hoe graag de studiobonzen het ook zouden willen, er bestaat geen succesformule voor kaskrakers. Kijk maar naar ‘Red Riding Hood’. Op papier is deze moderne hervertelling van het sprookje van Roodkapje een schot voor open doel. Er zijn twee knappe mannen die strijden om de gunsten van een jonge vrouw, er is een weerwolf die voor complicaties zorgt en het geheel wordt in fraaie beelden gegoten door een regisseuse die weet waar tienermeisjes warm voor lopen. Toch zou het ons verbazen als ‘Red Riding Hood’ de nieuwe ‘Twilight’ werd. Daarvoor is de film – ondanks de rode mantel van de hoofdpersoon – veel te kleurloos.

Middelpunt van het verhaal is Valerie (Amanda Seyfried), een jonge vrouw die al sinds haar kindertijd weke knieën krijgt van armoedzaaier Peter (Shiloh Fernandez), maar door haar ouders aan de rijke Henry (Max Irons) is beloofd. Op de avond dat Valerie er met Peter vandoor wil gaan, valt haar zus ten prooi aan een weerwolf. Een opgetrommelde dominee (Gary Oldman) vertelt de dorpelingen dat zij de wolf binnen de eigen gelederen moeten zoeken. Vanaf dat moment is iedereen verdacht en niemand zijn leven zeker. Dat geldt vooral voor Valerie; zij lijkt een bijzondere band met de wolf te hebben en dat riekt volgens de dominee naar hekserij.

Wat begint als een film over een driehoeksverhouding, verandert al snel in een moordmysterie waarin de verdenking op weinig subtiele wijze van de ene op de andere persoon wordt geladen. Helaas is de identiteit van de weerwolf niet zo interessant. Voor een film die zich afspeelt in een kleine dorpsgemeenschap wordt er opvallend weinig aandacht besteed aan het neerzetten van de poppetjes. Daardoor leef je niet met de personages mee en maakt een dorpeling meer of minder weinig uit. Zelfs aspirant-vrijers Peter en Henry blijven vlak: ze zijn knap, saai en onderling uitwisselbaar. Is het dan nog boeiend bij wie Valerie uiteindelijk het geluk vindt? Nee, eigenlijk niet, en dat is de doodsteek voor het liefdesdrama.

Je kunt van Bella & co vinden wat je wilt, maar zelfs Twi-haters moeten toegeven dat regisseuse Catherine Hardwicke er in ‘Twilight’ in ieder geval in geslaagd is om de hoofdpersonen smoel te geven. In deze film is haar dat niet gelukt, ondanks de aantrekkelijke hoofdrolspelers en beproefde foefjes als een inleidende voice-over. Amanda Seyfried weet haar rol nog enige glans te geven door haar indrukwekkende blauwe kijkers aan het werk te zetten, maar het effect van de verschrikte hertenogen raakt uitgewerkt. Al snel dwaalt Roodkapje als een figurante door haar eigen film, van de ene naar de andere wending geketst door een warrig scenario dat geen tijd inruimt voor echte emotie. En veel te zwijmelen valt er ook al niet.

Qua beelden is ‘Red Riding Hood’ een plaatje, met shots waarin de camera liefdevol langs de bomen glijdt en blijft rusten op Valeries bloedrode mantel tegen de achtergrond van bladgroen en witte sneeuw. Cliché, okay, maar het werkt. Jammer dat Hardwicke dat spannende contrast niet heeft doorgetrokken naar de personages, dan was ‘Red Riding Hood’ een stuk meeslepender geweest.

Paula Koopmans

Waardering: 2

Bioscooprelease: 14 april 2011