Regarde les hommes tomber (1994)

Regie: Jacques Audiard | 90 minuten | drama | Acteurs: Jean-Louis Trintignant, Jean Yanne, Mathieu Kassovitz, Bulle Ogier, Christine Pascal, Yvon Back, Yves Verhoeven, Marc Citti, Roger Mollien, Pierre Guillemin, Philippe du Janerand, Rywka Wajsbrot, Blats, Laurence Bienvenu, François Toumarkine

Voor Jacques Audiard het verzameld filmjournaille en filmpubliek overrompelde met het snoeiharde ‘Un prophète’ had hij zijn naam al gemaakt met het schrijven van scenario’s. Eigenlijk stond het in de sterren geschreven dat hij ooit in de filmbusiness zou belanden. Vader Michel Audiard effende als regisseur en scenarist het pad voor hem en de instap was dan ook niet moeilijk. De twee schreven zelfs samen aan het Jean-Paul Belmondo vehikel ‘Le professionnel’ . In 1994 besloot hij dan maar om eens achter de camera te vertoeven. ‘Regarde les hommes tomber’ leverde hem prompt een César voor beste debuutfilm op.

Voor zijn eersteling baseerde Audiard zich op een boek van Teri White: ‘Triangle’. Het resultaat is een ietwat vreemd verhaal waarin de personages zich al dan niet bewust richting mentale en lichamelijke afgrond begeven en moet inzake hardheid niet echt onderdoen voor zijn meest gelauwerde prent.

In ‘Regarde Les Hommes Tomber’ goochelt de Fransman met twee verhaallijnen die op het eerste gezicht niks met elkaar te maken hebben. Simon is een handelsreiziger wiens enige vriend na een aanslag in coma belandt. Marx en Johnny zijn twee losers die niet weten van welk hout pijlen te maken. Doelloos dwalen ze rond en proberen ze te overleven waarbij de jonge Johnny zijn norse metgezel volgt als een schoothondje aan de leiband. De queeste van de twee leidt hen naar nog meer ellende en miserie. Maar ook Simon lijkt te verliezen in zijn zoektocht naar de daders.

Wie hierbij een wraaktocht in de stijl van ‘Death Wish’ verwacht, kan beter een andere film huren. Het moordmysterie wordt dan wel gebruikt als bindmiddel om beide plots te laten samenkomen en hoewel Audiard alles verpakt in onvervalste thrillervorm is dit toch ondergeschikt aan de karakters. Voor Johnny en Marx is het van meet af aan duidelijk dat het lot hen niet veel goeds zal brengen. Maar Simon heeft heel wat te verliezen. Hij weet het en toch lijkt het hem allemaal niet veel te deren. De mannen in ‘Regarde les hommes tomber’ doen dan wel allemaal stoer maar achter die machofaçade schuilt vooral de angst om alleen te zijn. Audiard durft het alpha-mannetje in zijn hemd te zetten en wat overblijft is een zielig schepseltje. Het zijn dan ook de drie hoofdacteurs die van hun emotionele dissectie een prangend kijkstuk maken. De casting is wat dat betreft al even meesterlijk als het scenario. De scènes tussen het zwaargewicht van de Franse cinema Jean-Louis Trintignant en aanstormend talent Mathieu Kassovitz, die later als regisseur van ‘La Haine’ furore maakte, zindert nog lang na. Maar ook het onderkoelde en mijmerende acteren van Jean Yanne is beklijvend.

Jacques Audiard laat zich duidelijk gelden in deze donkere perquisitie van de menselijke soort.

Jochem Geelen