Rendez-vous (1985)
Regie: André Téchiné | 79 minuten | drama, erotiek, romantiek | Acteurs: Lambert Wilson, Juliette Binoche, Wadeck Stanczak, Jean-Louis Trintignant, Dominique Lavanant, Anne Wiazemsky, Jean-Louis Vitrac, Philippe Landoulsi, Olimpia Carlisi
Op de internet movie database (imdb.com) wordt ‘Rendez-vous’ getypeerd als een provocerend erotisch drama, maar het lijkt ook alsof de makers deze omschrijving als beginpunt hebben genomen en vervolgens te weinig naar zaken als geloofwaardigheid en samenhang hebben gekeken. De losse scènes komen dan wel meestal waarachtig over, in zijn geheel lijkt er iets te ontbreken. Een ziel, of in ieder geval, een bevredigende uitdieping van een of meerdere personages. De film bevat net iets teveel drama en net iets teveel erotiek – wat hier gelijk staat aan naakte lichamen (vooral dat van Binoche); prikkelend wordt het eigenlijk nergens. De vier belangrijkste personages zijn eigenlijk allemaal (potentieel) interessant, maar krijgen helaas bijzonder weinig tijd om hun verhaal te “vertellen”. Dit is ook een bijna onmogelijke opgave in een film die nog geen tachtig minuten duurt.
Regisseur André Téchiné won voor ‘Rendez-vous’ maar liefst de prijs voor beste regie op het filmfestival van Cannes. Nu is er ook inderdaad weinig mis met de wijze waarop de beelden worden gepresenteerd of met datgene wat de kijker te zien krijgt. Dat had niet veel beter of stijlvoller gefilmd kunnen worden. De acteurs spelen hun rollen ook prima, en lijken zich de personages die ze moeten spelen goed eigen te hebben gemaakt. Het probleem zit hem vooral in dat wat de kijker niet te zien krijgt en in de opeenstapeling van de verschillende verhalen. Het verhaal van Paulot (Wadeck Stanczak) en Nina (Juliette Binoche) is al voer genoeg voor een film van twee uur. De aanvankelijk zachtaardige jongeman wordt verliefd op Nina en wil haar volledig tot de zijne maken en gaat vervolgens, waarschijnlijk gefascineerd door haar promiscue reputatie, iets te ver in zijn seksuele avances aangezien zij van hem houdt, of wil houden, op een meer platonische manier en juist behoefte heeft aan een echte vriend die niet uit is op seks. Wanneer deze seks uiteindelijk toch komt, is het te laat, en lijkt het te gebeuren omdat dit nog het enige is dat tussen hen in staat en het een voorwaarde is voor het redden van deze vriendschap. Welke vervolgens dood slaat. Waarom precies en of hier echt voldoende redenen voor waren valt te betwijfelen. We zouden graag wat meer informatie krijgen om echt te kunnen geven om deze personages. Nina zelf bijvoorbeeld, lijkt ook verloren te zijn en op zoek naar echte, onvoorwaardelijke liefde, maar op de een of andere manier staat de seks, of haar chaotische karakter haar steeds in de weg. Of toch iets anders? We weten het niet precies maar zouden het wel willen weten wanneer haar tranen soms over haar wangen biggelen.
Haar explosieve maar ook tedere relatie met de manisch-depressieve of in ieder geval fatalistische en ongrijpbare Quentin is niet minder interessant maar is nog meer schetsmatig dan die met Paulot. Daarbij is zijn (voormalige) baan als acteur wat te toevallig en zijn huidige werk bij een soort erotisch theater juist thematisch wat te gemakkelijk. Het sluit allemaal wel perfect naadloos aan bij de issues en interesses in het leven van Nina. Tenslotte is de intrede van theaterregisseur Scrutzler in het verhaal en het leven van Nina, hoewel zijn relatie met haar gevoelig is en diepere, interessante lagen bloot legt (een vader-dochter relatie, bijvoorbeeld), net iets teveel van het goede. Teveel kunstzinnigheid en samensmeltende verledens. Maar nogmaals, ook hier zou het verhaal op zich al boeiend genoeg zijn voor een gehele film. Jammer dat er nergens echt een compleet verhaal wordt verteld en het moeten doen met wat ons gegeven wordt.
Met de juiste keuzes of een langere speelduur had ‘Rendez-Vous’ pakkend drama kunnen worden. Nu komen er helaas slechts aanzetten van boeiende relaties voorbij, die door hun opeenstapeling net wat meer gekunsteld dan aangrijpend overkomen. Hierdoor blijft het drama meestal te vlak (en het naakt te gratuit). De film is nog steeds de moeite waard – als is het maar om te zien hoe mooi hij had kunnen zijn – maar laat helaas iets teveel liggen.
Bart Rietvink
Waardering: 3
Bioscooprelease: 16 oktober 1986