Resident Evil: Degeneration (2008)
Regie: Makoto Kamiya | 97 minuten | actie, horror, animatie, avontuur | Originele stemmencast: Paul Mercier, Alyson Court Laura Bailey, Steven Blum, Roger Craig Smith, Michelle Ruff, Crispin Freeman, Michael Sorich, Salli Saffioti
Iedere zichzelf respecterende gamer met een voorkeur voor zinloos digitaal geweld, heeft wel eens een ‘Resident Evil’ spel gespeeld. De survival horrorserie is nog steeds mateloos populair en de game-wereld wacht dan ook ongeduldig op deel vijf. Ook Hollywood ziet wel brood in de zombie-saga. Ondertussen zijn er drie speelfilm rond het door strompelende ondoden geplaagde stadje Raccoon City verschenen waarvan de visuele bijdrage van fotomodel Milla Jovovich het hoogtepunt was.
Als breinloze actiefilms waren de ‘Resident Evil’ films redelijk geslaagd, maar zo spannend of spectaculair als in de games werd het nooit. De Japanse spellenbakker Capcom zag met lede ogen aan hoe een stel Amerikanen met de franchise aan de haal ging en nagelbijtende horror veranderde in een bizar geweldsfestijn zonder intelligentie. ‘Resident Evil: Degeneration’ is gemaakt door de bedenkers van de serie zelf en gaat verder waar de games eindigden. Het grootste verschil tussen deze Japanse productie en de Hollywood-vehikels is de vormgeving. ‘Degeneration’ is een computergeanimeerde film.
Het verhaal gaat verder waar de derde game eindigde. Raccoon City is platgebombardeerd en zeven jaar na de val van de stad, is bijna iedereen vergeten wat voor helse taferelen zich hebben voorgedaan in de vervloekte nederzetting. Leon Kennedy en Claire Redfield overleefden de zombieplaag, maar worden gekweld door nachtmerries. De zombies zijn nog niet vernietigd en al snel breekt er opnieuw een plaag uit. Dat wordt opnieuw knallen! Het eerste wat opvalt aan ‘Resident Evil: Degeneration’ zijn de hopeloos gedateerde graphics. De film ziet er enorm verouderd uit. Vooral de gezichtsanimaties zijn lachwekkend slecht. Alsof je naar een tussenfilmpje van een vijf jaar oud computerspel kijkt. Ook de bewegingen van de personages ogen onnatuurlijk. De emoties van de personages komen niet over vanwege de houterige en slechte nasynchronisatie. een enorme afknapper, zeker als je nagaat dat de hoofdpersonages toch al vrij kleurloze figuren zijn. Kennedy en Redfield zijn anonieme karakters die net zoveel sympathie oproepen als de doorsnee zombie.
Het verhaal is ook niet bijster boeiend en vereist voorkennis. Je moet een aantal games hebben gespeeld, wil je alle referenties begrijpen. Op zich niet zo’n punt, maar het brakke uiterlijk maakt het moeilijk om de aandacht erbij te houden. ‘Resident Evil: Degeneration’ is saai, statisch en hopeloos gedateerd. Zonde van je tijd, zelfs voor diehard-fans.
Frank v.d. Ven