Ricky (2009)

Regie: François Ozon | 90 minuten | drama, komedie, fantasie | Acteurs: Alexandra Lamy, Sergi López, Mélusine Mayance, Arthur Peyret, André Wilms, Jean-Claude Bolle-Reddat, Julien Haurant, Eric Forterre, Hakim Romatif, John Arnold, Maryline Even, Véronique Joly, Martine Vandeville, Myriam Azencot, Marc Susini, Yohann Sfez, Patricia Kell, Delphine Grandsart

Het gebeurt wel meer dat er halverwege in een prent een plottwist uit de hoed van de regisseur tevoorschijn komt die alles in een ander perspectief plaatst of de kijker gewoon laat schrikken. Maar wat François Ozon uithaalt in ‘Ricky’ is toch wel erg bijzonder te noemen. De Fransman verzint iets wat behoorlijk potsierlijk lijkt maar op de één of andere manier wel werkt. Kijkers die hun curiositeit graag laten stimuleren door een frisse en originele vondst laten de trailer best links liggen. U kruipt de dag voor pakjesavond toch ook niet onder de kerstboom om alle strikjes los te maken?

Ozon zet met ‘Ricky’ aanvankelijk de kijker serieus op het verkeerde been. We zien een soort relatiedrama dat zich afspeelt tussen grijze en onpersoonlijke woonblokken waarin mensen gestopt zijn met het zoeken naar geluk en zich tevreden stellen met wat ze hebben. Katie stapt elke dag met tegenzin op haar brommertje om te gaan werken in een chemiefabriek. Samen met haar dochtertje woont ze op een appartement. Wanneer ze op het werk gastarbeider Paco ontmoet, lijkt ze een nieuwe liefde gevonden te hebben. Paco trekt al snel bij moeder en dochter in wat al snel resulteert in een liefdesbaby die Ricky gedoopt wordt. Op het eerste zicht is er niets aan de hand maar Ozon laat terloops al op subtiele wijze voelen dat er iets staat te gebeuren. De onheilspellende muziek die soms opduikt, doet vermoeden dat de rust in het gezin niet zal blijven duren.

Met de geboorte het jongetje komen ook de eerste barsten in de relatie van Katie en Paco. Ricky blijkt nogal een huilbaby en vertoont opeens merkwaardige bloeduitstortingen op zijn rug. Voor Paco word het allemaal teveel en hij besluit dan ook om zijn biezen te pakken. Als er dan plots een verklaring gegeven wordt voor het gedrag van Ricky dient zich een heel andere film aan. Heel even dachten we aan ‘Rosemary’s Baby’ maar Ozon laat de horror gelukkig achterwege. In de plaats kiest hij voor een soort sprookje dat de kijker zeker niet onberoerd zal laten. Dat wil zeggen: ofwel ben je vertederd ofwel vind je dit belachelijk. Zo is de scène in het warenhuis waarschijnlijk op het randje maar dat is nu net de sterkte van ‘Ricky’: het niveau van onnozel wordt zorgvuldig vermeden. Probeer deze aandoenlijke film dan ook vooral niet te catalogeren maar laat je simpelweg inpalmen door … Ricky.

Uiteraard is deze prent vatbaar voor verschillende interpretaties. Wij houden het op de onvoorwaardelijke liefde van een moeder voor haar kind.

Jochem Geelen

Waardering: 3

Bioscooprelease: 23 april 2009