Rock ’n Roll Never Dies (2006)

Regie: Juha Korainen | 131 minuten | komedie | Acteurs: Samuli Edelmann, Laura Birn, Marjukka Halttunen, Seppo Halttunen, Risto Tuorila, Ilkka Koivula

Rockmuziek en Finland: het is een geweldige combinatie, zo bewijzen vele metalbands al jaren. In ‘Rock ’n Roll Never Dies’ is het weliswaar geen metalmuziek die de klok slaat, maar onze ‘local hero’ Tiger is wel degelijk een gepassioneerd rockliefhebber. Spelend op zijn ‘custom made’ gitaar en buizenversterker is hij volledig zichzelf. Dat anderen het hoofdschuddend gadeslaan kan hem niets schelen. Zijn ouders steunen hem in ieder geval wél onvoorwaardelijk.

Muziek maken en teksten schrijven helpen Tiger om de wereld open te bekijken, alsof ‘je een vuilnisbak van je hoofd afhaalt’ en alles weer helder ziet. Gesterkt door de huis-, tuin en keukenwijsheden van zijn vader (‘cijfers zijn slechts cijfers’) jaagt hij zijn droom na: rockmuzikant worden. Die droom had hij al als kind, toen hij met vriendjes Pumppu en Jaska (‘Jack Nevada’) een band vormde, met als enige en hartstochtelijke fan Tigers zieke broertje Oku.

Nu is Oku echter overleden, is Jack een grote zakenman in Amerika en is Pumppu aan lager wal geraakt. Maar niks geen pessimisme in ‘Rock ’n Roll Never Dies’: het gezin van Tiger en zijn ouders is een liefdevol warm nest, Tiger heeft een oogje op de knappe Kiti en zijn stotterende docent stimuleert Tiger ook om muziek te gaan maken.

Als hij na al die jaren ook nog een uitnodiging krijgt van Jack om in Helsinki een optreden te komen verzorgen, weet Tiger Pumppu ook weer op de been te helpen. Ondanks tegenslag (het gezin moet gedwongen verhuizen door de verkoop van de plaatselijke zaagmolen) hebben Tiger en Pumppu een nieuw doel: de muzikale reünie met jeugdvriend Jack Nevada.

Natuurlijk blijkt uiteindelijk alles niet te zijn wat het lijkt te zijn. De naïeve Tiger, opgegroeid in de beschermde omgeving van het dorp, ontmoet in Helsinki de harde buitenwereld, waarin mensen voortdurend dubbele agenda’s hebben. Tigers naïviteit en doorzettingsvermogen worden door anderen gezien als achterlijkheid. Als Tiger dat beseft, moet nog maar blijken of hij genoeg heeft aan de levenswijsheden van zijn vader om hiermee te kunnen omgaan.

‘Rock ’n Roll Never Dies’ is een droogkomisch sprookje, en dus loopt alles uiteindelijk gewoon goed af. Maar tegen de tijd dat iedereen nog lang en gelukkig leeft, zijn er ruim twee vermakelijke filmuren voorbij gegaan. De persoon van Tiger is daarbij de voornaamste bron van oprecht vermaak: de mollige Tiger is een levensgrote teddybeer, een nogal eenvoudig type maar bewonderenswaardig vasthoudend in wat hij wil. Ook de rollen van zijn ouders en van de stotterende leraar zijn mooi.

Dat die laatste bijna tien minuten de tijd krijgt om een verhaaltje over nederigheid (‘as humble as a Finnish pop star’) te vertellen, zegt genoeg over de ruimte die regisseur Korainen gekregen en genomen heeft om dit vrolijke hedendaagse sprookje aan te kleden. Het resultaat is een heerlijke en grappige film: mooi gemaakt, goed geacteerd en vooral ook rijk bedeeld met droge Scandinavische humor. Het geeft je als kijker het gevoel dat de wereld ook nog eens anders dan keihard en onoprecht kan worden bekeken. Alsof er een vuilnisbak van je hoofd wordt gehaald…

Daniël Brandsema