Scoop (2006)

Regie: Woody Allen | 96 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Hugh Jackman, Scarlett Johansson, Woody Allen, Romola Garai, Ian McShane, Julian Glover   

Woody Allen is de 70 inmiddels gepasseerd en produceert nog steeds zeker één film per jaar. Die spelen zich over het algemeen af in Manhattan. Die locatie heeft hij sinds zijn voorlaatste film min of meer verlaten. Zijn vorige film ‘Matchpoint’ speelde zich af in Londen, ook dit keer koos hij voor Londen.

Op zich heeft hem dat kennelijk goed gedaan. ‘Matchpoint’ werd goed ontvangen en ook ‘Scoop’ is een film die doet denken aan zijn oudere werkjes waarin kolderieke humor de boventoon spelt. Dit keer is Allen zelf weer in een hoofdrol. Hij heeft er duidelijk plezier in en hij speelt weer als in zijn betere dagen, zonder gelukkig de romantische figuur uit te hangen. ‘Scoop’ is zeker niet de beste film die hij ooit heeft gemaakt, maar bevallen doet hij zeker en de film bevat een hoop goede vondsten en grappen.

Het begint met een journalist (Ian McShane) die gestorven is. Op de boot naar het hiernamaals (of de hel?) komt hij een overleden jonge vrouw tegen die gestorven is aan vergiftiging. Zij onthult hem het geheim van haar dood. Dit zou hem als journalist grote faam hebben kunnen brengen. Nu hij is overleden kan hij die “scoop” natuurlijk niet meer zelf brengen. Hij besluit overboord te springen.

In het verhaal komt hij terug als gematerialiseerde geest in een soort toverbox, die door Woody Allen als de illusionist Splendini wordt gebruikt. Dat gebeurt tijdens een theatervoorstelling waar de illusionist Splendini (Woody Allen) Sondra (Scarlett Johansson) probeert te dematerialiseren. Tijdens een kort verblijf in de box onthult de journalist Joe haar het geheim. Zij gaat vervolgens op onderzoek uit en betrekt hierbij Woody Allen, die als haar vader moet optreden.

Het verhaal dat zij moet onderzoeken is de beschuldiging dat de steenrijke Engelse aristocraat Peter Lyman (Hugh Jackman) de seriemoordenaar “The Tarot Card Killer” is die de stad terroriseert. Als leerling-journaliste is zij natuurlijk vastbesloten achter dit verhaal aan te gaan en de ware toedracht te ontdekken. Samen met de voor haar vader spelende illusionist zoeken zij de rijke edelman op.

Natuurlijk worden Sandra en Peter op elkaar verliefd, Sandra slaat om en gaat de aanvankelijke aanwijzingen voor zijn schuld ineens geheel ontkennen. Woody slaat juist door naar de andere kant en is ineens overtuigd van zijn schuld.

Er ontwikkelt zich een vermakelijke verhaallijn waarbij Woody bijzonder op dreef is als illusionist en in een deftig upper class Engelse societyomgeving allerlei kaarttrucs vertoont. Ook de dialogen waarin hij daarbij zich zelf en zijn afkomst weer eens op de hak neemt zijn spitsvondig en niet zo zwaarmoedig als in vroegere jaren (“I was raised in the Hebrew persuasion, but then I converted to narcissism”).

In deze film haalt hij niet helemaal het niveau van zijn oude komedies, maar hij is toch goed op dreef en om de grappen kan steeds gelachen worden. De – hier niet te onthullen -slotscènes zijn een knappe en humoristische afronding van het verhaal en passen naadloos in de lijn van het scenario. De locaties zijn uitstekend gekozen in magnifieke Engelse landhuizen, etcetera. Ook het camerawerk staat op hoog niveau. Naar een verdere samenwerking tussen Woody Allen en Scarlett Johansson mag worden uitgezien.

Liefhebbers van een komedie met niveau: op naar de cinema!

Rob Veerman

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 19 oktober 2006