Secuestro Express (2005)

Regie: Jonathan Jakubowicz | 84 minuten | actie, drama, misdaad, thriller | Acteurs: Mia Maestro, Rubén Blades, Carlos Julio Molina, Pedro Perez, Carlos Madera, Jean Paul Leroux, Dalila Colombo, Elba Escobar, Dimas González, Miguel Ángel Landa, Balmore Moreno, Ermahn Ospina

Wie aan Venezuela denkt krijgt al vrij snel visioenen van regenwouden, hoge watervallen en ontelbare beautyqueens. Je denkt niet echt snel aan cinematografische hoogstandjes. ‘Secuestro Express’ is echter een uitstekende film die niet voor niks nationaal en internationaal erg goed werd ontvangen. In Venezuela zelf is het de meest succesvolle film aller tijden. De film trok meer bezoekers dan ‘Titanic’ en ‘The Passion of the Christ’, daarvóór de best bezochte films.

Een van de redenen dat deze film zo’n succes was in eigen land is het herkenbare thema.

Venezuela is een land dat al jaren politiek en economisch instabiel is. Er is een kleine, rijke klasse die alles in handen heeft en voor de rest is er heel veel armoede. Er is nauwelijks een middenklasse in dit land. Uiteraard vloeit hier veel onvrede en criminaliteit uit voort, zeker in Carácas, de hoofdstad van het land. Een enorme metropool waar het 24 uur per dag hectisch, smerig en gewelddadig is. Vooral in de getto’s tiert de misdaad welig, nauwelijks gehinderd door corrupte politieagenten.

‘Secuestro Express’ betekent snelle ontvoering. Het is één van de snelst groeiende misdaden in Zuid-Amerika op dit moment. Willekeurige mensen die eruit zien alsof ze beter bedeeld zijn dan de gemiddelde Venezolaan – er wordt gekeken naar hun kleding en hun auto- worden voor een paar uur ontvoerd terwijl de familie van de ontvoerde moet proberen het losgeld bij elkaar te krijgen. De regisseur van deze film is zelf ontvoerd geweest en de zus van de stand-in van Mia Maestro (Carla) is nota bene tijdens de opnames het slachtoffer geworden van een ‘Secuestro Express’.

De film volgt de paar uur die de ontvoering van Carla en haar verloofde Martin in beslag nemen aan het eind van de nacht en in de vroege ochtend op een willekeurige dag in Carácas. Ze worden ontvoerd door Trece, Budu en Niga, drie kruimelgangsters die een snelle slag willen slaan door aan beider families losgeld te vragen en de twee dan na en paar uur weer vrij te laten. Eén en ander loopt niet helemaal zoals gepland en de gangsters moeten er alles aan doen om het losgeld te krijgen, terwijl ze onderling ruzie maken. Carla en Martin kunnen niks anders doen dan hopen op een goede afloop.

Jonathan Jakubowicz, de regisseur, heeft geprobeerd het gevoel en de angst die hij meemaakte tijdens zijn eigen ontvoering goed in beeld te laten brengen en dat is hem prima gelukt. De chaos tijdens de autorit, het geschreeuw en de opwinding bij de kidnappers komt zeer realistisch over. De film is volledig opgenomen met digitale handcamera’s en is snel gemonteerd wat veel snelle, hectische beelden oplevert die goed de sfeer en angst van de ontvoering uitdrukken .

De ontvoerders in deze film worden ook niet neergezet als ongevoelige, hersenloze kidnappers, maar als gewone mannen met een thuisfront die een avondje aan het werk zijn. Ook zij zijn slechts een product van de verpeste maatschappij, kansloos, geen vooruitzichten op een betere toekomst, wellicht te laks om proberen echt werk te zoeken. En waarom zouden ze ook, als ze met een snelle ontvoering van een paar uur een jaarsalaris kunnen verdienen? Er is hun al zoveel leed aangedaan, dus een beetje leed voor een ander is ook niet erg. Zij moeten tenslotte ook hun rekeningen betalen en medicijnen kopen voor zieke familieleden. Het is mooi om te zien dat Jakubowicz hier ook de nadruk op legt. Dit geeft de film veel diepgang. Daarnaast bestaat de volledige cast, behalve Mia Maestro en Ruben Bladés (Carla’s vader) uit amateurs wat de film zeer reëel doet overkomen.

‘Secuestro Express’ is een harde, realistische en gewelddadige film die veel heeft losgemaakt in Venezuela. Het is heel begrijpelijk dat de film internationaal ook een succes was, want dit is een uitstekende film. Kijken dus.

Hendrik Dijkhuis