Sex Machine – Himo no Hiroshi (2005)
Regie: Yûji Tajiri | 65 minuten | drama, erotiek, komedie | Acteurs: Rinako Hirasawa, Mutsuo Yoshioka, Minami Aiyama, Akino Hirasawa, Takeshi Ito, Setchin Kawaya, Setsuhiko Kobayashi, Yûya Matsuura, Kazuhiro Sano
Bij de zogenaamde “pink” films is het altijd maar afwachten wat je krijgt voorgeschoteld. Dat kan namelijk van alles zijn aangezien de enige vereiste van de producent is dat er zo om de tien minuten een seksscène te zien zal zijn, maar er hierbuiten alle vrijheid voor de filmmaker in kwestie is om zijn creativiteit op het verhaal en de personages los te laten. Het genre, de diepgang, en de algemene kwaliteit is hiermee behoorlijk variabel en de films zouden daarom geen eer worden aangedaan als ze simpelweg tot porno gereduceerd zouden worden. ‘Sex Machine’ is geen geweldige film, ook niet binnen het pink “genre”, maar bevat wel weer enkele originele aspecten.
Met name de krekelgevechten die centraal staan in de film, geven de film een unieke achtergrond. Deze nemen hier op een gegeven moment de functie over van vuurgevechten in Westerns. Twee mannen die om de gunsten van een dame strijden in de film, gaan hun twist namelijk beslissen door middel van een krekelgevecht in plaats van een “traditionele” shootout. Er wordt nog net niet een zin als “This town ain’t big enough for the both of us” in de mond genomen wanneer één van de “strijders” de ander uitdaagt.
Niet alles in de krekelhandel en -gevechten verloopt echter even netjes. Mannen zijn namelijk sterker dan vrouwen, welke herkend kunnen worden aan hun langere staarten. Maar uitgekookte verkopers knippen de staarten van de wijfjes af om ze het uiterlijk van de krachtiger mannen te geven. “Sex machine” Hiroshi ziet het verschil ook niet. Maar hij “houdt wel van de vrouwtjes”, lachen zijn overwinnaars. Dat verklaart het. Hij lijkt ook iets vrouwelijks te hebben. Even heeft hij ook een staart in de film, net als de vrouwelijke krekels, wanneer hij door zijn vriendin Haruka een komkommer in zijn achterwerk krijgt ingebracht. En door hem hiermee te penetreren neemt hij uiteraard ook de vrouwelijke rol aan in het seksspel. Maar misschien gaat deze lezing te ver, en moet het gewoon gezien worden als de experimenteerdrift en grote libido van Hiroshi.
Grappig is het in ieder geval wel. Net als de aardbeving die ontstaat wanneer Sex Machine heftige sex heeft met Haruka. Haruka wordt trouwens geloofwaardig neergezet door Rinako Hirasawa, die continu – misschien niet toevallig – met een Pink Panther shirt aanloopt. Mutsuo Yoshioka is dan weer tamelijk over de top en schreeuwerig in zijn vertolking van Hiroshi.
Afgezien van de curiositeit van de krekels en wat grappige momenten heeft de film weinig om het lijf. Toch wordt er nog wel gepoogd iets te zeggen over de verantwoordelijkheid (van een alleenstaande moeder) voor haar kind, en is de film altijd wel kijkbaar. De film is misschien niet erg memorabel, maar binnen het genre nog best acceptabel.
Bart Rietvink