Shadow of the Sword – The Headsman (2005)

Regie: Simon Aeby | 115 minuten | drama | Acteurs: Steven Berkoff, Nikolaj Coster-Waldau, Julie Cox, Lili Gesler, Patrick Godfrey, Anastasia Griffith, Lee Ingleby, Eddie Marsan, Joe Mason, Peter McDonald, John Shrapnel

Als er één tijdsperiode is die tot de verbeelding blijft spreken dan zijn het de Middeleeuwen wel. Religieuze conflicten (de Kruistochten), klassenverschillen (ridders, horigen en edelmannen) en machtsmisbruik (pauzen) zijn zomaar een paar zaken die ook anno 2011 van toepassing zijn. Al ging het er eeuwen geleden nóg barbaarser aan toe. Of willen we dat gewoon graag geloven en is de mensheid in de 21e eeuw nog steeds even onbehouwen en bekrompen? ‘Shadow of the Sword’ geeft daar geen antwoord op, maar laat zien dat het vroeger echt niet beter was. De film toont het leven in de Middeleeuwen (of ‘Dark Ages’ zoals dit tijdsvak in het Engels genoemd wordt) zoals het was: uitzichtloos, gevaarlijk en troosteloos.

Martin en Georg zijn de hoofdrolspelers in dit drama. De twee zijn wezen die door monniken zijn opgevoed. Hun levensweg verloopt echter totaal anders. Georg wordt monnik, terwijl Martin een huurling wordt. Als de twee elkaar na jaren weer zien, komt hun eens zo sterke vriendschap onder druk te staan. Een understatement, omdat de monnik de huurling moet berechten. Martins geloof is niet zo sterk en in de Middeleeuwen geldt dat als een doodzonde. Georg moet zijn vriend berechten en straffen voor zijn ongeloof. De huurling slaat met zijn gezin op de vlucht, maar de kerk laat het daar niet bij zitten. De inquisitie (zeg maar het doodseskader van de Middeleeuwse kerk) gaat naar hem op zoek.

De sfeer die regisseur Simon Aeby neerzet is goed getroffen. De kostuums zien er goed uit en ook de decors weten het leven in de Middeleeuwen goed weer te geven. Toch knaagt er iets. Deze film is tot stand gekomen dankzij de steun van verschillende landen. Het resultaat is een Europudding geworden: een productie die geen kant durft te kiezen en te rommelig is, omdat alle betrokken landen inspraak willen hebben. De acteurs hebben verschillende nationaliteiten wat een wirwar aan accenten oplevert. Er wordt Engels gesproken, maar je merkt dat er flink met de taal geworsteld wordt. Dat zorgt ervoor dat je vaak uit de film gehaald wordt, omdat het niet vloeiend loopt.

Tot overmaat van ramp is de overdadige synthesizer-soundtrack zo gedateerd dat het irriteert. ‘Shadow of the Sword’ is dichtgeplamuurd met muziek. De sfeer is goed getroffen en het verhaal is ook in orde, maar de casting en de irritante soundtrack gooien roet in het eten. Zonde. Als je veel interesse hebt in de Middeleeuwen, dan is deze film een kijkje waard. Anders gewoon negeren.

Frank v.d. Ven