She, a Chinese (2009)

Regie: Xiaolu Guo | 103 minuten | drama | Acteurs: Huang Lu, Wei Yi Bo, Geoffrey Hutchings, Chris Ryman, Hsinyi Liu

Li Mei is het dorp waarin ze opgroeide ontgroeid. Ze wil de wereld ontdekken en komt al snel achter de mindere kanten van het leven: foute vriendjes, valse beloften, eenzaamheid en het verliezen van je onschuld.

In ‘She, a Chinese’ komt het complete scala aan vooroordelen over Chinese plattelandsmeisjes aan bod. Wellicht komt dit doordat de productie die niet van Chinese bodem is maar van West-Europese makelij, in ieder geval is het duidelijk met welk beeld (en vaak nog steeds) naar China werd gekeken. Het is erg opvallend dat regisseur Xiaolu Guo (‘How is Your Fish Today?’) daarentegen wel Chinese is, en zich voor een internationaal karretje heeft laten spannen.

Mei werkt bij een klein kraampje aan de weg maar mensen tegen betaling kunnen biljarten, maar door de ervaringen van andere jongeren besluit ze de grote stad op te zoeken. In Chongqing werkt ze bij een textielbedrijf (weer een typisch Westerse gedachte, alsof iedere Chinese bij een textielbedrijf gaat werken, denk aan het in scène gezette ‘China Blue’) maar wordt daar al snel ontslagen. Vervolgens komt ze terecht in een ‘lovesalon’, een soort kapper maar waar ze meer doen dan alleen je haar knippen, en raakt hier verliefd op Spikey; een crimineel. Nadat Spikey aan zijn einde komt door een ontmoeting met het lot besluit Mei om haar geluk in Europa te beproeven en daar een nieuw leven te beginnen. Al snel merkt Mei dat het ook in Engeland niet zo eenvoudig is om je leven meer waarde te geven.

‘She, a Chinese’ (winnaar van de Gouden Luipaard bij het filmfestival van Locarno) is opgenomen in documentairestijl met als doel een doorsnee Chinees plattelandsmeisje te tonen en hoe zwaar het leven voor haar is. Door een fragmentarische opbouw komt het verhaal nooit eens echt los en is het meer een lange aaneenschakeling scènes die Mei’s ontberingen in het leven tonen. Omdat Mei (Huang Lu) als actrice moeilijk is te doorgronden, is het niet eenvoudig is om enige sympathie voor haar op te wekken en vloeien de beelden compleet langs je heen. Dat is toch redelijk bizar wanneer zoveel ellende de revue passeert.

De fragmentarische opbouw van de film in combinatie met het wonderlijke acteerwerk zorgt voor een te grote afstandelijkheid tussen film en kijker, met als gevolg dat ‘She, a Chinese’ je nooit echt raakt.

Meinte van Egmond