Sin Nombre (2009)

Regie: Cary Fukunaga | 90 minuten | drama, thriller, avontuur, misdaad | Acteurs: Édgar Flores, Paulina Gaitan, Kristian Ferrer, Tenoch Huerta, Luis Fernando Peña, Gerardo Taracena

Liefhebbers van een avondje bios, vergeet niet dat er in de videotheek nog tig films verkommeren en die om u aandacht schreeuwen. Kleine pareltjes die veel te goed zijn om in de anonimiteit te verzwelgen.

‘Sin Nombre’ is zo een ruwe diamant die dringend ontgonnen moet worden. Een torpedo die zich in uw hart boort en er een immense krater, gevuld met droefheid en een heel klein beetje troost, zal achterlaten. Deze Mexicaanse prent is een ver neefje van ‘Slumdog Millionaire’ maar zonder de overgeromantiseerde aanpak van Danny Boyle. Regisseur Cary Fukunaga trakteert ons op een keiharde confrontatie met een wereld waarin overleven de enige dagdagelijkse bezigheid is.

Sayra en Casper komen uit twee verschillende culturen en ontmoeten elkaar tijdens een treinreis. Het meisje wil verkassen naar de Verenigde Staten. De jongeman heeft minder nobele bedoelingen. Als lid van de Mara Salvatrucha probeert hij de reizigers te beroven. Aan het begin van de film zien we het beruchte inwijdingsritueel van de MS. Smiley die zich bij de jeugdbende, waarvan de leden hun lichaam opsmukken met zoveel mogelijk tattoos, wil vervoegen krijgt een dertien seconden durende aframmeling waarmee duidelijk wordt dat de leden hun eigen codes hanteren en niet terugdeinzen voor excessief geweld. Dat ondervindt ook Casper.

Tussen beide hoofdpersonages ontspint zich een soort platonisch Romeo en Julia-achtige story met op de achtergrond het schrijnende lot van vele illegalen die alles riskeren voor een beter leven. De treinreis is een levensgevaarlijke missie. Naast het gevaar van de bendeleden ligt ook de grenspolitie op de loer. ‘Sin Nombre’ is een zenuwslopende en bijzonder realistische kijk op een ruwe en agressieve samenleving waar je leven geen cent waard is. Fukunage deed maar liefst twee jaar research. Daarvoor mengde hij zich met treinreizigers en gangsters in Centraal-Amerika. Hij gebruikte eveneens twee bendeleden voor het actualiseren van de authentieke gebarentaal en jargon.

We kunnen het hebben over de machtige acteurs, de poëtische beelden, het sociaal commentaar, de ruwe omgangsvormen van de MS, … maar laat u zich gerust zelf omverblazen door dit snoeiharde drama.

Een regelrechte must see.

Jochem Geelen

Waardering: 3.5