Sleep Dealer (2008)

Regie: Alex Rivera | 90 minuten | science fiction | Acteurs: Leonor Varela, Jacob Vargas, Luis Fernando Peña, Giovanna Zacarías, Marius Biegai, Emilio Guerrero, Jake Koenig, Ursula Tania

Alex Rivera’s eerste lange speelfilm is een treffer.

Met uiteraard relatief weinig middelen (geen Hollywood) wordt geloofwaardig een futuristische wereld neergezet, die vooral opvalt door de dingen die niet wezenlijk veranderd zijn, maar die zich in het licht van komende natuurproblemen en de daaruit voortvloeiende tekorten, hebben verscherpt. Dan hebben we het natuurlijk over de rijken die ervan profiteren en de armen die ervan de dupe zijn, met andere woorden: men eigent zich dat wat schaars is geworden toe, huurt kleerkasten en wapens in om die te beschermen en verkoopt het schaarse goed vervolgens voor bedragen die sommigen niet op kunnen brengen. En zo ontstaan dus honger en schaarste en sociale ongelijkheid.

Dit engagement zit er ook overduidelijk in, wat gelukkig niet ten koste gaat van de entertainment waarde, omdat het in dienst van het verhaal staat. Regel één in ‘scenarioschrijven voor Dummies’: thema’s? prima, maar wel in dienst van het verhaal en niet andersom. Overigens is dit engagement wel serieus genomen door Amnesty International, die de film met een prijs beloonde op haar filmfestival.

Een andere regel waar Rivera zich aan houdt is dat er leuke gadgets in een science fiction film horen, of die nu met een groot of een klein budget gemaakt is. In ‘Sleep Dealer’ zijn de computerschermen doorzichtig (niet nieuw, wel leuk), dansen bejaarden op reggaeton (het speelt zich immers in de toekomst af) en kun je je lichaam met een machine verbinden, voor je werk, puur voor de lol en ook om je seksleven te intensiveren!

De samenwerkende schmink- en special effects afdeling hebben de draadjes en snoertjes overtuigend ‘in de huid’ weten te krijgen en virtuele vliegtuigjes zien er ook goed uit, hoewel je hier af en toe ziet dat er animatie in echte film is geplaatst, maar dat is minimaal. Het aardige verhaal maakt het weer goed.

De grootste kracht van de film is de algehele sfeer. In ‘Sleep Dealer’ is die goed, sympathiek is misschien het beste woord. En dat komt door de gecreëerde personages en het gematigde streven naar rechtvaardigheid, maar ook vooral door het gevoel dat er in deze toch steeds killer wordende wereld, altijd nog een sprankje hoop te vinden is. Hoop die gelegen is in de menselijke aard, waarin bij iedereen egoïsme de boventoon voert, maar als het puntje bij paaltje komt, een soort ‘verantwoordelijkheidsgevoel’ of connectie met elkaar ongemerkt de hoek om komt kijken. En dat is niet soft, want zo wordt het ook niet gebracht, nee, dat is gewoon heel okay.

De Peruaans-Amerikaanse, bekroonde digitale media kunstenaar Alex Rivera viel met ‘Sleep Dealer’ ook al in de prijzen op het Sundance filmfestival van 2008 en heeft aan erkenning dus geen tekort. Zijn film is geen ultiem meesterwerk, maar wel een fijne en een waardige eerste.

Arjen Dijkstra