Sleeping Beauty (2011)

Regie: Julia Leigh | 101 minuten | drama | Acteurs: Emily Browning, Rachael Blake, Ewen Leslie, Peter Carroll, Chris Haywood, Henry Nixon, Tammy Macintosh, Ivy Mak, James Fraser, Mirrah Foulkes, Vernon Hayman, Kelly Paterniti, Justin Smith, Sarah Snook

De titel ‘Sleeping Beauty’ klinkt als een sprookje, maar echt sprookjesachtig is deze film niet. Julia Leigh creëert met haar filmdebuut een serieus en bizar drama over het menselijke bewustzijn, over vergankelijkheid, dood, passiviteit en slaap. Het is een trage en ongemakkelijke film die niet voor iedereen is weggelegd, maar ondanks het semisurreële plot weet Leigh juist door dit ongemak een realistisch aandoend werk neer te zetten.

‘Sleeping Beauty’ vertelt het verhaal van Lucy (Emily Browning, bekend van ‘Sucker Punch’), een mooie jonge meid die studeert en werkt. Ze heeft een aantal vreemde bijbaantjes, zo is ze een testsubject bij een medisch lab. Wanneer zij met geldproblemen komt te kampen en haar huur niet kan betalen is ze genoodzaakt bij een soortement privébordeel te gaan werken. Deze baan houdt in dat ze een mysterieus drankje in moet nemen om in een diepe slaap te komen, waarna de klanten alles wat ze willen met haar mogen doen (behalve penetratie, luidt de regel), zonder dat Lucy zelf weet wat er gebeurt.

De thematiek in de film gaat voornamelijk over vergankelijkheid en het willen behouden van de jeugd. Een klant van Lucy ziet het leven niet meer zitten, omdat hij op te late leeftijd erachter is gekomen dat hij zijn leven op een verkeerde manier heeft geleid en zijn kostbare jeugd heeft vergooid. Deze vergankelijkheid komt terug in het thema van de slaap: wat gebeurt er als men buiten bewustzijn is? Verandert de slaap een individu? De slaap en de dood worden met elkaar vergeleken en vloeien door elkaar heen, zonder dat er altijd een duidelijk onderscheid tussen de twee is.

Vanaf de eerste scène wordt er al een gevoel van ongemak opgewekt bij de kijker. We zien Lucy die in een medisch lab een lange buis in haar keel gestopt krijgt, waarna ze begint te kokhalzen. Dit beeld komt later terug, zonder een expliciet doel te dienen. Gedurende de hele film worden oncomfortabele momenten getoond, zoals oude mannen die zich langzaam en met moeite uitkleden. Verder krijgt Lucy soms vreemde verzoeken, zoals het kleuren van haar lippen in dezelfde kleur als haar schaamlippen. De rare situaties zorgen voor ongemak, maar hiermee komt de film juist dichter bij de belevingswereld van de toeschouwer: ook op het doek gebeurt niet alles perfect en gladjes, net als in het echte leven.

Aan dit realistische gevoel wordt ook bijgedragen door enkele vormelementen. Behalve wat sfeergeluiden tijdens een paar scènes wordt er nauwelijks muziek gespeeld. Hierdoor lijkt het bijna alsof hetgeen op het scherm écht voor je neus gebeurt. Tevens is de film vrij traag en zit er veel tijd tussen de gebeurtenissen, waardoor de gebeurtenissen niet alleen extra kracht krijgen maar ook realistisch en niet overdreven aandoen. Ten slotte is te zien dat er niet (of weinig) gebruik is gemaakt van Photoshop. De onvolmaaktheden op het lichaam van bijvoorbeeld Lucy zijn gewoon in beeld gelaten, wat het gevoel opwekt dat men naar échte mensen kijkt.

‘Sleeping Beauty’ is een film met een origineel thema, maar is door zijn traagheid en vreemde situaties niet voor iedereen weggelegd. Leigh slaagt er echter wel in om het verhaal op een realistische manier neer te zetten door ongemakkelijke scènes af te beelden en natuurlijke, echt aandoende formele aspecten te creëren. Door niet alles perfect en comfortabel te tonen lijkt de film dicht bij de belevingswereld van de toeschouwer te staan, hoe vreemd het verhaal ook is.

Alexandra Hoff

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 12 juli 2012
DVD-release: 6 december 2012