Sleeping Beauty – Doornroosje (1959)

Regie: Clyde Geronimi | 75 minuten | animatie, familie, romantiek, fantasie, musical | Originele stemmencast: Mary Costa, Bill Shirley, Eleanor Audley, Verna Felton, Barbara Luddy, Barbara Jo Allen, Taylor Holmes, Bill Thompson, Marvin Miller, Thurl Ravenscroft, Pinto Colvig, Dal McKennon, Candy Candido, Bill Amsberry | Nederlandse stemmencast: Joke de Kruyff, Edwin de Jongh, Andrea Domburg, Diana Dobbelman, Ingeborg Uijt den Boogaart, Jasperina de Jong, Ad Hoeymans, Rudi Falkenhagen, Thera van Homeyen, Bart Bosch, Vincent van Engelen

Na onder andere mede-prinsessenfilm ‘Sneeuwwitje’ komt Disney in 1957 met de avondvullende film ‘Sleeping Beauty’, die zich tegenwoordig met recht tussen de ware Disney-klassiekers mag begeven.

‘Sleeping Beauty’ is een hertelling van het 17e eeuwse sprookje, geschreven door Charles Perrault. Maar Disney zou Disney niet zijn als er niet de nodige romantische aanpassingen in zijn gemaakt.

Na de vervloeking van Maleficent besluiten de koning en koningin om prinses Aurora (Doornroosje) – onwetend over dit alles – te laten opgroeien buiten de kasteelmuren in een klein boerenhutje, onder toezicht van de drie goede feeën. Doornroosje (‘Prior Rose’), groeit op met de gedachte dat ze een gewoon boerenmeisje is en, net als vele andere Disney-heldinnen, heeft ze een heleboel vrolijke dierenvriendjes. Wanneer ze op haar zestiende verjaardag een knappe jongeman, prins Philip, tegenkomt, hebben ze allebei niet het flauwste vermoeden dat ze al sinds hun geboorte voorbestemd zijn voor elkaar. Komt dat even mooi uit, want het is liefde op het eerste gezicht. Deze ultieme dramatische ironie – de kijker is namelijk alwetend – maakt het voor de kleine fans alleen maar nog spannender. Het hoogtepunt is wel het gevecht tussen prins Philip en de verschrikkelijke Maleficent, gevolgd door de alom bekende kus waardoor Doornroosje weer ontwaakt, het perfecte einde.

‘Sleeping Beauty’ draait dus vooral om Doornroosje, haar prins en de vier feeën. De overige personages (waaronder de ouders van beide geliefden) blijven ‘flat characters’ en zorgen af en toe voor een komische noot tussendoor. Dat maakt voor deze film echter niets uit, het versterkt eigenlijk alleen maar de toverachtige sfeer die neergezet wordt en de kijker zal zich geen minuut vervelen.

De sprookjesachtige omgeving en de betoverende liedjes nemen de kijkers, jong en oud, mee naar een lang vergeten romantische tijd waarin er nog ridders en hoofse liefde bestond. Disney heeft er veel werk van gemaakt, vooral in de achtergronden, om het zo authentiek mogelijk eruit te laten zien en dat werkt.

Dat sommige figuren ietwat doen denken aan personages uit andere Disneyklassiekers (fee ‘Merryweather’ vertoont een gelijkenis met ‘mevrouw Tuit’ uit ‘Belle en het Beest’ en de slechte ‘Maleficent’ heeft haar sporen nagelaten toen Assepoesters boze stiefmoeder werd getekend een jaar later) maakt daarbij niet zoveel uit, immers, dat geeft ook weer het typische ik-kijk-een-Disney-klassieker gevoel. Dit alles wordt versterkt door de prachtige muziek van Tsjaikovsky. ‘Doornroosje’ is een waar plaatje om naar te kijken en keer op keer weer van te genieten, want zelfs na meer dan een halve eeuw is de betovering er nog niet van af.

Tessa Obbens

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 17 december 1959
Bioscooprelease: 14 april 1960 (re-release)