Sleepless Night-Nuit blanche (2011)

Regie: Frédéric Jardin | 98 minuten | actie, thriller | Acteurs: Tomer Sisley, Serge Riaboukine, Julien Boisselier, Joey Star, Laurent Stocker, Birol Ünel, Lizzie Brocheré, Samy Seghir, Dominique Bettenfeld, Adel Bencherif, Catalina Denis, Pom Klementieff, Vincent Bersoulle, Olivier Massart, Cécile Boland

Frédéric Jardins ‘Nuit blanche’, of met zijn Engelse titel: ‘Sleepless Night’, is een klein, high concept actiefilmjuweeltje. Het is een onpretentieuze film die alles haalt uit zijn uitgangspunt en locatie. Het is een film die de kijker met enkele slimme trucs bij de lurven grijpt en geen moment geeft om adem te halen. Ondanks de discutabele moraal van de hoofdpersoon – de schijnbaar corrupte agent Vincent (Tom Sisley) – is het bijna onmogelijk om niet achter hem te staan en voor zijn leven en dat van zijn gegijzelde zoontje te vrezen. De emotionele investering in de film is daarmee een feit. Daarbij zijn de vele achtervolgingen en vuistgevechten ook nog eens erg geslaagd, en wordt (hiermee) het adrenalinegehalte flink opgestuwd. Hoewel de film slechts een klein anderhalf uur duurt, is het kijken ervan bijna net zo’n uitputtingsslag als een echte “Nuit blanche”. Geen zorgen, in dit geval is dat een compliment.

‘Sleepless Night’ introduceert het hoofdpersonage vlak voordat hij, samen met zijn partner, gewapend en met bivakmuts een auto overvalt en een tas met drugs buitmaakt. Één van de inzittenden slaagt er echter in te ontsnappen, en niet veel later krijgt Vincent een telefoontje: de eigenaar van de drugs heeft zijn zoon gegijzeld en wil graag de buit terughebben, of anders… Hij moet zo snel mogelijk met de tas met drugs naar een club komen, waar zijn zoon gevangen wordt gehouden, en vanaf dit moment verandert de film in een ware nagelbijter vanwege de verwoede pogingen om de knaap te bevrijden of op zijn minst in leven te houden, wanneer er verschillende obstakels op het pad van Vincent komen.

Hoewel de transactie in eerste instantie zonder al te veel problemen opgelost lijkt te kunnen worden, en Vincent alleen zijn geld zal moeten afstaan, loopt het helaas niet helemaal volgens plan. Vincent komt op het geniale idee om het grootste gedeelte van de drugs te verbergen op het toilet van de discotheek en slechts een monster mee te nemen naar de crimineel, om zo eerst zelf te kunnen eisen zijn zoon in levende lijve te zien. Hij had er echter niet op gerekend dat een agente van Interne Zaken achter hem aan zit en de tas met drugs, tot nader order, verplaatst. Met als gevolg dat zoonlief in reëel levensgevaar verkeert, zonder dat Vincent hier iets aan kan doen. Hij moet razendsnel nadenken, want hij heeft slechts luttele minuten de tijd om met de drugs op de proppen te komen. De film weet deze spanning tot de laatste druppel uit te melken, met lieden die Vincent tegenwerken, een enorme mensenmassa in de discotheek waar hij zich met hoge snelheid doorheen moet wurmen, snelle cuts, close-ups, en handheld camerawerk. Maar zonder dat het vervelend wordt. Vooral zijn werk aan een afleiding wanneer hij echt de drugs niet op tijd weet te vinden, is zenuwslopend. Er zijn op dat moment verschillende zware jongens in het spel en als hij er niet in slaagt om ze allemaal een loer te draaien, is dit fataal voor zijn zoon.

De discotheek lijkt over oneindig veel gangen, kamers, barretjes, dans- en eetruimtes te bestaan, waar Vincent handig gebruik van weet te maken in zijn zoektocht naar zijn zoon en zijn pogingen om uit de handen van de schurken te blijven. Toch komt de locatie van discotheek ook weer heel compact en in ieder geval claustrofobisch over, wat goed wordt uitgebuit door de filmmakers, met soms close-ups van het bezwete gezicht van Vincent; of met slow motion wanneer hij verslagen op de grond zit en om zich heen verschillende mensen (vertraagd) ziet dansen, als in een trance; of door de herhaaldelijke kruip- en vluchtscènes door de keuken, waarbij hij met vele kastjes en keukengereedschappen in aanraking komt. Daarbij is doorgaans het filmen van een discotheek traditioneel een nachtmerrie voor een cameraman, vanwege het slechte licht en de onhandige, drukke locatie, maar regisseur Jardin weet deze plek geweldig in zijn voordeel te laten werken.

Bijna een uur lang is het genieten en tanden bijten op het puntje van de stoel, maar op den duur slaat de vermoeidheid en de monotonie helaas wel een beetje toe. Het kat-en-muisspel gaat maar door, en Vincent weet steeds ternauwernood aan zijn achtervolgers te ontsnappen, waarbij de  drie, vier verschillende partijen natuurlijk ook nog allemaal tegelijk met elkaar in aanraking komen. Ook is het “jammer” dat de dreigementen met betrekking tot het lot van de zoon, niet echt worden waargemaakt. Er worden soms de gruwelijkste dingen “beloofd”, maar het blijft vaak bij stoere praat. Toch zijn dit slechts kleine ergernissen in wat een heerlijke, intense actiethriller is, met een bijna Hitchcockiaanse alliantie met de hoofdpersoon. Want, goed of slecht: door Vincents situatie zo uitdagend mogelijk te maken en de kijker vaak net iets meer te laten weten dan Vincent en op die manier de spanning ondraaglijk te maken, wordt er een verwachting geschept waar vervolgens weer mooi mee gespeeld kan worden. En wie denkt dat hij aan het einde een heldere, bevredigende oplossing krijgt, heeft het ook mis. Zelfs aan het einde van deze slapeloze nacht is er geen rust.

Bart Rietvink

Waardering: 4

DVD- en blu-ray-release: 2 juli 2013