Slumming (2006)

Regie: Michael Glawogger | 110 minuten | drama, komedie | Acteurs: Paulus Manker, August Diehl, Michael Ostrowski, Pia Hierzegger, Maria Bill, Martina Zinner, Brigitte Kren, Loretta Pflaum, Martina Poel, Andreas Kiendl, Petra Bernhardt, Kathrin Resetarits, Caro Kuchwalek, Nina Petz, Nina Sieberen

Het woord “slumming” betekent het doelloos rondhangen in achterstandswijken door (rijke) jongelui. Deze jongeren doen dat om ‘interessante dingen te zien’ en om tijdverdrijf te hebben. Zij doen dat zonder specifieke belangstelling of oprechte gevoelens, puur voor eigen plezier en malen er niet om dat dit voor anderen naar of confronterend kan zijn. Zonder enige schroom houden ze anderen voor de gek, stellen vreemde vragen of zijn gewoon onnodig brutaal. Zo ook in deze film, die niet voor niets de titel ‘Slumming’ heeft. Het verhaal vertelt de ervaringen van Alex en Sebastian, de ‘slummers’. Parallel hieraan wordt het leven van de heer Kalsmann getoond. Hij is een zwerver, in zichzelf gekeerd, maar wel optimistisch en zoekende naar manieren om het leven, van moment tot moment, voor zich zelf leuk te maken. Hij verkoopt op straat zijn eigen gemaakte gedichten, en sprokkelt hiermee wat kleingeld en af en toe een biertje mee bij elkaar. Verbinding tussen deze verhaallijnen wordt gemaakt wanneer Alex en Sebastian de heer Kalsmann op een bankje vinden. Vanaf dit punt raakt het verhaal ingenieus in elkaar verwikkeld.

De film is gemaakt door documentairemaker Michael Glawogger. Zijn achtergrond is duidelijk in de film terug te zien. Er worden veel indringende beelden getoond, met veel aandacht voor de omgeving. Het aantal dialogen is beperkt en zijn alleen ingevoerd wanneer deze functioneel en/of noodzakelijk zijn. Tegelijkertijd worden de personages wel uitgebreid getoond, en de karakters van hen, maar ook de dromen, verlangens en tekortkomingen van deze personen zijn zeer intensief in beeld gebracht. En dit maakt de film indrukwekkend.

Helaas is door deze manier van filmen de draad af en toe moeilijk vast te houden. De kijker moet veel zelf invullen, en de gedragsmotieven zijn af en toe onduidelijk, of er worden wat stappen in overgeslagen. Maar de emotie wordt duidelijk overgebracht. Met name de scène waarin Kalsmann op een poster ziet dat hij wordt gezocht, is zeer indrukwekkend en vol emotie. Maar ook het springen in de sneeuw is heel mooi neergezet. Of de twee toekijkende mensen op het terras, die het gedrag van Sebastian proberen te analyseren. Op deze manier zijn er veel impliciete verwijzingen naar de achtergrond van het gedrag van de hoofdpersonages.

Sebastian zoekt invulling voor zijn bestaan, maar heeft geen idee hoe hij dit aan dient te pakken. Hij wil het graag leren van zijn vriendin Pia, maar het lukt hem niet om haar dit duidelijk te maken. Kalsmann heeft dit wel, ondanks het feit dat hij zwerft. Juist het feit dat hij de dingen toelaat zoals ze zijn, is voor hem het leven meer gevuld dan voor Sebastian. De regisseur geeft hier met ‘Slumming’ prachtig inzicht in.

Sharon Vonk