Small Gods (2007)

Regie: Dimitri Karakatsanis | 91 minuten | drama | Acteurs: Titus de Voogdt, Steffi Peeters, Marijke Pinoy, Louiza Vande Woestyne, Dirk van Dijck    

‘Small Gods’ is een film die het beste te typeren is als een surrealistische roadmovie door België. De film wijkt opvallend af van wat het genre roadmovie de kijker gebruikelijk als verhaallijn voorschotelt. In zijn debuut op het terrein van langspeelfilm zet de Belgische regisseur Dimitri Karakatsanis een bijzondere geschiedenis neer die zich niet eenvoudig laat vertellen.

De film vertelt het verhaal van de jonge vrouw Elena (Steffi Peeters) die betrokken was bij een zelfmoordpoging. Bij het door haar zelf veroorzaakte verkeersongeluk blijft zij in leven, maar komt haar zoontje om. Zij wordt verdacht van moord, maar geeft voortdurend aan onschuldig te zijn. Als zij na de botsing in het ziekenhuis ligt, wordt zij ontvoerd door een onbekende man, David (Titus De Voogdt). David verzorgt Elena liefdevol en een bizarre reis met een oude camper begint door bijna surrealistische landschappen. Het doel en de achtergronden zijn op dat moment nog volkomen onbekend. Tijdens de reis doemt onverwacht een nieuwe reisgenote op, Sara (Louiza Vande Woestyne). Deze drie personen blijken allemaal hun eigen getraumatiseerde verleden te hebben en zij passen wonderwel naadloos bij elkaar aan als gekwetste en dolende zielen, die in elkaars gezelschap allemaal op zoek zijn naar een nog onbekend doel.

De verbintenis tussen de gebeurtenissen lijkt aanvankelijk geheel te ontbreken. De kijker moet dan nog gissen naar wat voorgeschiedenis en wat nog te wachten staat. Die puzzel wordt stukje bij beetje ingevuld, waarbij in het scenario gebruik wordt gemaakt van een advocaat (Dirk van Dijck) die in gesprekken met Elena terugblikt op het gebeurde en die wanhopig probeert te bevatten wat zich kennelijk op dramatische wijze heeft afgespeeld. Elena doet in flarden die voorgeschiedenis uit de doeken.

Dat komt tot ons in een bij vlagen tamelijk zwaarmoedige toonzetting en met erg veel bijna pseudo-religieus getinte symboliek. Het verhaal gaat enigszins gebukt onder die loodzware symboliek, overigens zonder daar geheel onder te bezwijken. Thema’s als schuld, wraak en familierelaties zijn nadrukkelijk in dit op zich kleine verhaal verwerkt. Dat komt soms licht geforceerd over en had minder zwaar aangezet kunnen worden. Tegelijkertijd is de cameravoering bijzonder sterk, zijn de locaties magistraal gekozen en sterk ondersteunend aan de beeldtaal, de grofkorrelige beelden zorgen voor een sublieme sfeersetting.

De film werd gemaakt met een uiterst bescheiden budget. Een debuut dat vooral ook nieuwsgierig maakt naar wat deze regisseur in artistiek opzicht kan brengen als hem ruimere mogelijkheden ter beschikking komen.

Rob Veerman