Someone Like You (2001)

Regie: Tony Goldwyn | 97 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Ashley Judd, Greg Kinnear, Hugh Jackman, Marisa Tomei, Ellen Barkin, Catherine Dent, Peter Friedman, Laura Regan, Sue Jin Song, Keith Reddin, Derick Karlton Grant, Donna Hanover, Nicole Leach

Moeiteloos speelt Ashley Judd, die onder meer schitterde in ‘Kiss the Girls’ en ‘De-Lovely’, klinkende namen als Marisa Tomei, Ellen Barkin en Hugh Jackman van het scherm. Maar om nu te zeggen dat zij de film weet te ‘redden’, gaat te ver: door het slappe script met dulle dialogen was de film al bij voorbaat kansloos.

Zo rolt de een na de andere cheesy oneliner uit de mond van Judds alter ego Jane Goodale. Zoals:‘Ik zat net te denken hoe leuk mijn appartement is met jou erbij.’ Deze zin is het startsein voor een heftige relatie tussen haar en Ray Brown (Greg Kinnear). Als een heuse Bridget Jones bespreekt zij deze romance tot in detail met haar hartsvriendin Liz (Marisa Tomei). Dit levert eindeloos gekakel op. Zeker als Ray haar plotseling dumpt.

Vanuit haar ‘depressie’ duikt ze in het paringsgedrag van mannelijke dieren. Als ze leest dat stieren nooit meer dan een keer met dezelfde koe willen paren, weet ze het zeker: mannen zijn net stieren. Heeft een man eenmaal met een bepaalde vrouw geslapen, dan verliest hij zijn interesse in haar en is zij niets meer dan een oude koe. Het irritante van deze ‘trouvaille’ is dat zij er niet meer over ophoudt. Ze schrijft er een column over, samen met Liz probeert ze de theorie te verfijnen. Gááp.

Gedurende de hele film drentelt Hugh Jackman alias Eddie Alden om haar heen. Niet alleen op haar werkplek – Eddie werkt bij dezelfde talkshow als zij en Ray – maar ook op straat. Het ligt er overdreven dik bovenop dat die twee wel eens ‘nader tot elkaar moeten komen’. Toch duurt het tergend lang voordat dit gebeurt. Want blinde vink Judd ziet deze hunk uit ‘X-Men’ en ‘Swordfish’ gedurende anderhalf uur nauwelijks staan. En al die tijd leutert ze maar door over oude koeien en Ray.

Nee, een succes kun je deze tweede film van regisseur Tony Goldwyn, die debuteerde met ‘A Walk on the Moon’ niet noemen. Saai en voorspelbaar. Dat zijn eigenlijk de trefwoorden voor dit misbaksel.

Patricia Jacob