Something’s Gotta Give (2003)

Regie: Nancy Meyers | 128 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Jack Nicholson, Diane Keaton, Keanu Reeves, Frances McDormand, Amanda Peet, Jon Favreau, Paul Michael Glaser, Rachel Ticotin, Paige Butcher, Tanya Sweet, Kristine Szabo, Daniella van Graas, Tamara Spoelder, Sonja Francis, Vanessa Hayden

‘Something’s Gotta Give’ is een geestige film, gemaakt door iemand die haar vak verstaat. Regisseur en scenario-schrijfster Nancy Meyers maakte al eerder romantische komedies, zoals ‘What Women Want’ en de eveneens succesvolle ‘Father of the Bride’- films. In deze nieuwste film voert ze dat kunstje opnieuw op, maar het aardige is dat ze er deze keer wat diepgang, zelfs drama, in heeft opgenomen. Het drama zit hem hier in het gegeven van de playboy die maar geen afscheid kan nemen van zijn avontuurtjes met veel jongere vrouwen, terwijl eenzaamheid hem parten begint te spelen en viagra een onmisbaar hulpmiddel is geworden. Zelfs als hij de liefde van zijn leven in zijn schoot krijgt geworpen, mist hij op een haar na definitief de boot door terug te vallen in zijn oude gewoonte om maar met meisjes te blijven rondrommelen.

In ‘Something’s Gotta Give’ wordt zeer verdienstelijk geacteerd, vooral door hoofdrolspelers Jack Nicholson en Diane Keaton. Echt briljant is het niet, omdat de maniertjes en grappige poses overheersen. Na een uur begint de herhaling van schalkse blikken, scheve kopjes en gekke gebaren soms te irriteren; lang op een plaats kietelen wordt vervelend. Huiveringwekkend is hoe Jack Nicholson zijn rol speelt, hilarisch en tenenkrommend tegelijk. De karikatuur van een overjarige patser en womanizer is zo sterk dat hij bijna eng wordt. Diana Keaton komt aanvankelijk als komische actrice minder sterk uit de bus, maar maakt dat ruimschoots goed wanneer zij als afgewezen geliefde een mooie reeks puberale huilbuien afwisselt met een manisch genoegen om daar in een nieuw toneelstuk verslag van te doen. Een jammerlijke miscast is Keanu Reeves als de rivaal van Harry Sanborn. De rol past hem gewoon niet en dat komt de geloofwaardigheid niet ten goede. In films als deze past meer de vet koddige acteerstijl die Nicholson in huis heeft, maar niet de smartelijke en verbeten indruk die Reeves maakt en juist zo geweldig heeft gewerkt in het romantisch drama ‘It’s All About Love’.

Hoe dan ook, in deze film valt een hoop te lachen en lekker romantisch mee te dweilen. Al is het verhaal eigenlijk zo’n twintig minuten te veel uitgerekt, het verveelt zeker niet en de aftiteling laat een gezellig warm gevoel achter.

Endre Timar

Waardering: 3

Bioscooprelease: 5 februari 2004