Soul’s Code (2008)
Regie: Atsajun Sattakovit | 103 minuten | horror, thriller | Acteurs: Premsini Rathanasopa, Nuttakorn Taewakul, Napat Bhunjongjit-pisan, Patiwat Ruengsri
‘Soul’s Code’ is een Thaise productie zoals we die de laatste jaren wel meer zien verschijnen, een horror waar de inspiratie uit zowel Hollywood als Azië wordt gehaald om vervolgens alles te combineren tot een rare mengelmoes met het predicaat Thaise horror als resultaat. Helaas betekent dit ook meteen dat de film absoluut niet vernieuwend is.
Het aantreffen van een vermoorde universiteitsstudente met een vreemd teken op haar voorhoofd is het begin van alle ellende. Dit zou te maken hebben met de geest van het slachtoffer die naar de dode toe zal leiden. Natuurlijk gelooft detective Khan er in eerste instantie niet in, maar begint langzaam maar zeker in een bovennatuurlijk aspect te geloven, misschien dat dit element tot oplossing van de mysterieuze zaak zal leiden.
De typerende horrorelementen zijn ook in ‘Soul’s Code’ alom vertegenwoordigd. Zo zien we bleke meisjes met lange zwarte haren waaruit opeens een hand tevoorschijn komt (‘Ju-On: The Grudge’) en reflecties in spiegels die er in werkelijkheid niet kunnen zijn (desondanks toch één van de betere scènes). Opvallend, in negatief opzicht, is het misplaatste van het hele gebeuren. In werkelijkheid zit je naar een thriller/detective (‘CSI’) te kijken waar zo nodig een bovennatuurlijk element in moest worden gestopt, iets wat compleet faalt.
Maar er klopt veel meer niet aan de film, zo is de structuur van de film zo slecht dat je in totaal geen idee meer hebt waar je naar zit te kijken. Er is werkelijk geen touw aan vast te knopen, alles lijkt door toevalligheden aan elkaar te zitten en kan maar niet intrigerend worden. Gecombineerd met het emotieloze acteerwerk en het ontbreken van spanning (een klappertjespistool kan nog voor meer spanning zorgen dan het vertoonde vuurgevecht) is het moeilijk genoeg om de film in zijn geheel uit te zitten.
Een ander aspect dat vermelding verdiend zijn de dialogen, complete conversaties komen uit de lucht vallen. Zo wordt er tijdens een autorit opeens kenbaar gemaakt dat de hoofdpersoon in zijn jongere dagen iets tragisch heeft meegemaakt, waarschijnlijk bedoeld om een of andere vorm van emotie op te roepen. Dat er vervolgens ook geen enkele aandacht meer aan wordt besteed lijkt logisch, het is allemaal al naar genoeg wat regisseur Atsajun Sattakovit ons voorschotelt. De scène waarin een psychologische theorie aan een persoon wordt gekoppeld omdat hij met een webcam seksfilmpjes heeft opgenomen is misschien wel de meest hilarische. Hij leidt namelijk meteen aan een minderwaardigheidcomplex en kan mensen niet op een andere manier zien dan als objecten. Was het maar zo eenvoudig om in het ware leven de slechteriken te herkennen.
‘Soul’s Code’ pretendeert een spannende bovennatuurlijke thriller te zijn door de combinatie van verschillende elementen die uit andere horrorfilms afkomstig zijn en een CSI-achtige setting. Het gevolg hiervan is een onsamenhangend en inspiratieloos geheel dat op een aantal momenten na de kijkervaring niet waard is.
Meinte van Egmond