Sound of Noise (2010)
Regie: Ola Simonsson, Johannes Stjärne Nilsson | 98 minuten | muziek, komedie, misdaad | Acteurs: Bengt Nilsson, Sanna Persson, Magnus Börjeson, Marcus Boij, Fredrik Myhr, Anders Vestergard, Johannes Björk, Sven Ahlström, Ralph Carlsson, Paula McManus, Peter Schildt, Pelle Öhlund, Dag Malmberg, Björn Granath, Anders Jansson
‘Sound of Noise’ is een film die afwijkt van gebaande paden en zich niet zo maar in een hokje laat stoppen. Is het een geslaagde komedie waar heerlijk en ongegeneerd gelachen kan worden? Die vraag laat zich volmondig met ‘ja’ beantwoorden. ‘Sound of Noise’ is echter veel meer dan zomaar een geslaagde komedie. Het is een heerlijk eigenzinnige muzikale film vol dwarse mensen met dwarse gedachten die als film ook nog eens goed in elkaar zit met leuke visuele grappen en lekker vlot is gefilmd en gemonteerd.
De broer van politieagent Amadeus Warnerbring is een gevierd dirigent. Amadeus zelf is wars van muziek en min of meer toondoof. Zelf heeft Amadeus eigenlijk een hekel aan muziek. Hij is het zat om voortdurend aan zijn succesvolle broer herinnerd te worden. De relatie met zijn broer is daarom niet best, temeer omdat hij steeds opnieuw wordt afgeschilderd als een soort mislukkeling met een baantje waar zijn gegoede familie op neerkijkt.
Ergens in de stad is Sanne Persson, die ooit van het conservatorium werd geschopt vanwege het componeren en uitvoeren van een ‘watersymfonie’ (en letterlijk zo uitgevoerd) bezig met de voorbereiding van een rebels muziekstuk dat ‘de wereld en de stad zal veranderen ‘. Die voorbereidingen lopen faliekant uit de hand en mensen denken aan de voorbereiding van een bomaanslag. Amadeus moet de zaak gaan oplossen. Dan ontstaat een fraai vormgegeven absurdistisch verhaal vol gekke invallen en hilarische gebeurtenissen waar muziek in vele vormen de boventoon voert. Sanne en vijf door haar uitgezochte drummers willen als ‘muzikale terroristen’ het door hen gecomponeerde stuk ‘Music for One City and Six Drummers’ uitvoeren.
De verwikkelingen die volgen zijn zo bizar en humoristisch dat het moeilijk is deze hier te beschrijven zonder de clou ervan weg te geven. Zelfs met het zwaarste materieel blijk je nog een vloeiende, sterke en energieke muzikale uitvoering te kunnen geven. Een uitermate geestig en humoristisch verhaal ontwikkelt zich als een soort muzikale wervelstorm en deze storm raast vrijwel de gehele film op volle kracht voort. Amadeus zet zijn speurtocht naar de muzikale terroristen in en raakt steeds meer verstrikt in zijn eigen verlangens en de reden waarom hij in zijn kinderjaren ondanks zijn muzikale familie zo ‘mislukt’ is. Hij wil eigenlijk leven in een wereld van stilte. Kan de jacht op deze muzikale terroristen hierbij helpen?
Die jacht op de groep valt samen met een fenomenaal sterke muzikale, maar ook fraai cinematografisch vormgegeven, uitvoering van het door hen gecomponeerde stuk. Bij die uitvoering maken zij fantasievol gebruik van allerlei zwaar materieel, apparaten, mensen en dergelijke. De regisseur heeft de Schwung in het verhaal weten te houden mede door sterk ondersteunende locaties, voorwaar een prestatie voor een film als deze. Bij dergelijke films is het altijd weer moeilijk de juiste toon en inzet te vinden voor hoe dit allemaal in hemelsnaam moet aflopen. Het einde van het verhaal is niet helemaal de sterkste kant van de film, maar een kniesoor die daar op let. Als je je openstelt voor het ondergaan van muziek en verhaal heb je genoeg genoten om hier niet om te malen. Laat je verrassen door een sympathieke en heerlijk eigenzinnige komedie waarvan er veel te weinig worden gemaakt.
Rob Veerman
Waardering: 4
Bioscooprelease: 31 maart 2011