Spider-Man 2 (2004)
Regie: Sam Raimi | 127 minuten | actie, thriller, fantasie, science fiction | Acteurs: Tobey Maguire, Kirsten Dunst, James Franco, Alfred Molina, J.K. Simmons, Rosemary Harris, Donna Murphy, Daniel Gillies, Dylan Baker, Bill Nunn, Vanessa Ferlito, Aasif Mandvi, William Dafoe, Cliff Robertson, Ted Raimi
Na het enorme succes van de eerste Spider-Man-film, kon een tweede deel niet uitblijven. Met dezelfde cast en crew aan boord, presenteert regisseur Sam Raimi nu het tweede deel in de Spinneman-serie. Voor het eerste deel kreeg Raimi veel lof. Met name zijn vertelwijze van het verhaal en de humor werden gewaardeerd door zowel critici en comicfans. De tweede film gaat verder op deze ingeslagen weg. Ook dit deel bevat karakteruitdiepingen en spectaculaire actie.
Bij het eerste deel kon je al opmaken dat Raimi een echte fan van de stripboekenreeks was. Met name de trouwe vertaling van boek naar film was opvallend goed gelukt. De casting van acteur Tobey Maguire bleek ook een goede zet. Waar er eerst nogal argwanend gekeken werd naar Maguire, verdwenen de negatieve geluiden al snel na de release van de eerste film. Maguire bewijst in het vervolg alweer dat hij een begaafd acteur is. Hij speelt zijn vertrouwde rol met verve. Zijn medespelers zijn ook weer sterk en duidelijk in hun rollen gegroeid. Vooral de talentvolle James Franco als Harry Osborn Jr. maakt indruk. De onderhuidse woede die hij voelt voor Spider-Man wordt door hem schitterend vertolkt. Franco is een vrij onbekend acteur, maar hij belooft een grote belofte voor de toekomst te worden. Een speciale vermelding verdient de acteur Alfred Molina. Molina speelt vol overgave Doc Ock. Een tragisch figuur en Spider-Mans vijand. Het is fantastisch om deze Britse karakteracteur in een totaal afwijkende rol te zien.
Het acteerwerk is uitstekend. Het hoge niveau uit het eerste deel wordt overtroffen in dit verhaal. De acteurs zetten sympathieke personages neer. Ook de bijrolspelers, zoals Peter Parkers tante May (Rosemary Harris) en de krantenmagnaat J. Jonah Jamesson (een fantastische J.K Simmons) hebben meer screentime gekregen. Dat is een goede zet, de alledaagse problemen van Peter Parker maken van hem een charismatisch personage. Dat beseft Raimi maar al te goed. Om de fans van de stripboeken niet teleurstellen heeft hij alle geliefde karakters uit de strip ook in de film verwerkt. Voor de lezers van de comics is het een feest van herkenning om personages als Dr. Conners en Robbie Robertson voorbij te zien komen. Ook de verwijzingen naar andere helden uit de Marvel-comics stal zijn erg leuk.
Sinds zijn jeugd is de regisseur van de Spidey-films dus een trouwe lezer van de stripboekjes. Dat is een groot voordeel, omdat hij zo trouw blijft aan de reeks. Helaas is het ook een nadeel geworden. Raimi heeft geen keuzes gemaakt tussen alle personages en de verhaallijnen. Het resultaat is dan ook een film geworden die gewoon te vol is geworden. In een dikke twee uur heeft Raimi aan zo’n vijf jaar stripgeschiedenis in de film gepropt. De productie puilt uit van de zijplotjes, cameo’s van diverse personages en een te klein hoofdverhaal. Het eigenlijke verhaal, de opkomst van Doc Ock komt er nogal bekaaid vanaf. Ondanks de toezeggingen van de cast dat het verhaal veel sneller zou worden dan het eerste deel is dat niet het geval. Toegegeven, de hoofdkarakters zijn al bekend bij het publiek, maar nu worden de bijrolspelers meer belicht. De karakteruitdiepingen zijn goed en bekwaam gedaan, maar het gaat ten koste van de actie. Alfred Molina zet een fantastische schurk neer, maar helaas komt hij te kort in beeld. Er wordt veel meer aandacht besteed aan het (privé) leven van Peter Parker en dan met name tussen de opbloeiende romance met MJ.
De film verzandt in een chaotisch geheel. Raimi wil te veel vertellen in een te korte tijd. Alle personages die verder worden uitgediept slokken teveel tijd op. De actie komt daardoor op de tweede plaats. Erg jammer, want de gevechten tussen Spidey en Ock zijn zo ontzettend knap gemaakt. De computer-stunt double van de webslingeraar ziet er nu veel overtuigender uit dan in de filmvoorganger.
Al met al is ‘Spider-Man 2’ een erg vermakelijke popcornprent geworden. De film is uiteindelijk meer een melodrama geworden dan een actiefilm. Peter Parker is dan ook de hoofdpersoon geworden, zijn alter ego komt er wat bekaaid van af. ‘Peter Parker’ was een betere titel voor deze film geweest.
Frank v.d. Ven
Waardering: 3
Bioscooprelease: 14 juli 2004