Spider-Man 3 (2007)
Regie: Sam Raimi | 140 minuten | actie, thriller, avontuur, science fiction | Acteurs: Tobey Maguire, Kirsten Dunst, James Franco, Thomas Haden Church, Topher Grace, Bryce Dallas Howard, Theresa Russell, Bill Nunn, Elizabeth Banks, James Cromwell, Ted Raimi, Cliff Robertson, J.K. Simmons, Mageina Tovah, Dylan Baker, Joe Manganiello, Rosemary Harris, Bruce Campbell
Filmregisseurs hebben de afgelopen jaren een nieuwe gadget ontwikkeld: het verfilmen van stripverhalen. Al is het woord gadget misschien wat neerbuigend (het is tenslotte niet het meest eenvoudige en vooral niet het goedkoopste filmgenre), steeds meer bekende en onbekende striphelden krijgen hun plek op het witte doek. Zo waren er onder andere het succesvolle ‘Sin City’, de verfilmingen van ‘Batman’, de ‘X-Men’-trilogie en onlangs ‘300′, een historisch epos in een rauw en zwaar gestileerd jasje. Rauw, omdat er in ‘300′ maar weinig diepgang te vinden is. In ‘Spider-Man 3′ gaat regisseur Sam Raimi dan ook duidelijk op zoek naar meer diepgang, al wordt dat hem bijna fataal. Als een spin die een grote vlieg te pakken heeft, maar deze bijna vergeet omdat hij te druk bezig is met het perfectioneren van zijn web.
In het derde deel van de avonturen rondom Peter Parker krijgt de held te maken met meer vijanden dan ooit tevoren. Waar Spider-Man in deel één en twee slechts hoefde af te rekenen met de Green Goblin en Dr. Otto Octavius, staan in deel drie maar liefst drie bad guys voor zijn neus: Sandman, Venom en Harry Osborn, die in een bijna identieke hoedanigheid als zijn vader zint op wraak. Daarnaast worstelt Peter met zijn eigen persoonlijkheid: een vreemd zwart goedje heeft zich de aarde in geboord en ervoor gezorgd dat Spider-Man nog sterker is geworden. Dat goedje haalt alleen ook de donkere kant van Peter naar boven: de lieve nerd is veranderd in een gemene, arrogante patser die zijn vrienden verwaarloost en zich nergens iets van aantrekt. Een komische parodie op ‘Saturday Night Fever’ is het enige positieve dat deze verhaallijn oplevert. Want drie vijanden in Spider-Man is toch echt teveel.
De grote vertegenwoordiging van het kwaad is niet het enige dat schort aan ‘Spider-Man 3′. De diepgang waarnaar Raimi op zoek is gegaan draait uit op langdradige en overbodige dialogen waarin Peter, MJ en Harry worstelen met elkaar en met hun emoties. Als in een goedkope soap volgen relatieproblemen, oneliners over vriendschappen en knullige huwelijksaanzoeken elkaar in hoog tempo op. En dat is toch niet wat er van dit spectaculaire actiegenre verwacht mag worden. In ‘Spider-Man 3′ zijn het gek genoeg de bijrollen die deze trage en verwarrende verhaallijnen doen vergeten: J.K. Simmons was nog nooit zo sterk in zijn rol als hoofdredacteur de Daily Bugle, en Bruce Campbell als gastheer van een duur Frans restaurant draagt een behoorlijk steentje bij aan de eenvoudige humor in de film. Die humor weet Raimi ook toe te passen op een aantal spectaculaire actiescènes. Na een wilde achtervolging tussen wolkenkrabbers en smalle steegjes verslaat Spider-Man Harry door simpelweg een stukje spinrag tussen twee muren te spannen waar de opvolger van de Green Goblin keihard tegenaan knalt, en na zijn eerste confrontatie met Sandman klopt Spider-Man het zand uit zijn laarzen als een toerist op het strand. Ook relativeren is een kunst. Bovendien zijn de actiescènes en special effects in dit derde deel werkelijk verbluffend. Niet alleen zijn ze grootser en harder dan in de eerste twee delen, Raimi heeft ze ook op een zeer indrukwekkende manier in beeld gebracht door een nog drukkere cameravoering en een snellere montage. Klappen zie je vaak écht niet meer aankomen en met name de special effects voor de Sandman, waarvan je moeilijk kunt verwachten dat ze realistisch lijken, zijn bijzonder geloofwaardig en sterk uitgewerkt. De makers van ‘X-Men’ zouden er jaloers op zijn.
Ondanks deze kwaliteiten is Raimi er niet in geslaagd om van ‘Spider-Man 3′ een topper te maken in het genre van stripverfilmingen. Al zijn de beelden sterk gerelateerd aan de plaatjes in de comics, Raimi is ditmaal te pretentieus geweest. Het lijkt wel alsof hij bij het maken van de film rekening heeft gehouden met de waarschijnlijkheid dat de volledige cast niet meer bijeen te krijgen is voor een vierde deel. En misschien moeten ze het hier inderdaad maar gewoon bij laten.
Julien van Alphen
Waardering: 3
Bioscooprelease: 1 mei 2007