Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith (2005)

Regie: George Lucas | 140 minuten | actie, avontuur, fantasie, science fiction | Acteurs: Hayden Christensen, Natalie Portman, Ewan McGregor, Ian McDiarmid, Anthony Daniels, Kenny Baker, Frank Oz, Jimmy Smits, Christopher Lee, Samuel L. Jackson, James Earl Jones, Keisha Castle-Hughes, Silas Carson, Bruce Spence, Wayne Pygram, Temuera Morrison, Jay Laga’aia

Je hebt je er al dagenlang op verheugd en nu gaat het eindelijk gebeuren. Een beetje onwennig neem je plaats op je stoeltje. Na enkele seconden, die wel eeuwen lijken te duren, gaat de veiligheidsstang naar beneden. De rit kan beginnen! Terwijl het wagentje zichzelf langzaam omhoog takelt, zit je al met smart te wachten op wat komen gaat. Al maandenlang werd je lekker gemaakt voor deze belevenis, de kriebels in je buik maken je onrustig en opgewonden tegelijk. Als dan na al dat lange wachten het spektakel begint, volgt er een ontlading. Je karretje gaat met een rotvaart naar beneden. De adrenaline giert door je lichaam. Wat een kick is dit zeg! Dan volgt er een looping, en wat voor één! Nog half trillend van ongeloof over wat je net hebt meegemaakt, volgt er nog een looping en nog één en nog één. En net als je denkt dat je even op adem kunt komen na deze intense rit, volgt er nog een spectaculaire wending. Maar na al die opgepompte adrenalineopwekkende gebeurtenissen, hoop je op een iets rustiger verloop van de rit. Je hersenen kunnen de kakofonie van geluid en opwinding niet helemaal verwerken. Alles gaat te snel. Als er dan uiteindelijk een wat rustiger moment aanbreekt, vallen de technische foutjes en oneffenheden in de achtbaan je op. Na een laatste serie loopings komt het karretje dan eindelijk tot stilstand. Als je uit je stoeltje stapt, voel je een lichte tinteling in je hoofd. Wat een spektakel was dat zeg! Maar achteraf voel je je wel een beetje teleurgesteld. Van deze gehypte rit had je eigenlijk wel wat meer verwacht, iets meer diepgang en wat minder dik aangezet amusement.

Voor degene die na bovenstaande tekst zijn gaan twijfelen: Ja deze recensie gaat toch echt over de nieuwste Star Wars. Het laatste wapenfeit van filmgod George Lucas laat zich het beste omschrijven als een op hol geslagen achtbaanrit die je van de ene verbazing na de andere laat vallen. In de afsluiter van de prequels kom je eindelijk te weten hoe Anakin Skywalker (Christensen) bezweken is voor ‘The Dark Side’. Dit derde deel, ‘Revenge of The Sith’, moet het huzarenstukje worden waarin alle stukjes op hun plaats vallen om zo de inmiddels zes delen van Star Wars aan elkaar te plakken. En op de vraag of deze film het wachten waard is geweest, kan met een voorzichtig ‘ja’ geantwoord worden.

‘Star Wars: Episode III : Revenge of the Sith’, zoals de film voluit heet, is een indrukwekkende rolprent die helaas toch enkele vervelende schoonheidsfoutjes kent. Die oneffenheden moet je echter niet zoeken in de visuele presentaties van deze productie.

Lucas en zijn special effects-afdeling hebben namelijk kosten noch moeite gespaard om deze derde episode uit de Star Wars-saga visueel zo spetterend mogelijk in beeld te brengen. En dat is gelukt. ‘Revenge of the Sith’ laat de toekomst zien van digitale trucage, zoals we die de komende jaren ongetwijfeld nog veelvuldig te zien krijgen. Als de bekende begincredits nog maar net voorbij zijn, wordt je al direct in de actie gesmeten. Terwijl de laserstralen en explosies je om de oren vliegen, ben je ooggetuige van een weergaloze ruimteoorlog waarin kolossale, logge vrachtschepen en kleine, snelle ruimtekruisers een dodelijke dans uitvoeren. Woorden als ‘fantastisch’ en ‘ongelooflijk’ dekken de lading nog het beste. En dat is nog lang niet alles. Lucas en de zijnen hebben nog genoeg andere verrassingen voor je in petto. Zo bezit deze film een half dozijn man-tegen-man gevechten waarbij met de beroemde lightsabers gevochten wordt. Het zal geen schok voor je zijn als je hoort dat deze gevechten er razend spannend uitzien. Obi Wan en andere Jedi’s schudden de meest verbluffende en ingewikkelde vechtcombinaties uit hun mouw die er bijzonder spectaculair uitzien. En alsof dat niet genoeg is, laat Lucas je ook getuige zijn van grootschalige, epische veldslagen op exotisch ogende planeten die met veel bravoure in beeld zijn gebracht. Qua spektakel hoeft Episode III zich nergens voor te schamen. Ga als je deze film wilt zien, echt op zoek naar de mooiste bioscoop die je bij jou in de buurt kunt vinden, om ten volle te kunnen genieten van deze beeldenpracht. Maar er is meer nodig dan enkel dure en ingenieuze special-effects om van een goede film te spreken. Zo zijn aansprekende karakters, degelijke acteerprestaties en een goed plot op zijn minst net zo belangrijk als de stunts. En juist op het emotionele vlak wringt het schoentje bij deze Star Wars-film.

Bovenstaande zin zal voor veel Star Wars-fans niet als een verrassing uit de lucht komen vallen. Ongeacht wat je mening is over de films van Lucas, van pakkende, realistische dialogen schrijven heeft de beste man niet veel kaas gegeten. Deze film is daarop geen uitzondering. Nu moet je wel toegeven dat de gesprekken die alle personages voeren, iets soepeler verlopen als in Episode I en II, maar de zinnen vloeien allerminst soepel uit de monden van de acteurs. De dialogen klinken enigszins geforceerd en krukkig. De dialogen kun je je nog het beste voorstellen als pompeuze one-liners die op papier wel leuk klinken, maar niet bepaald natuurlijk overkomen. Naast de rammelende dialogen vallen ook enkele acteurs in negatieve zin op. Zo overschrijden met name Christensen en McDiarmid een enkele keer de dunne scheidslijn tussen ‘acting’ en ‘overacting’. Christensen leunt iets te zwaar op zijn sombere gezichtsuitdrukking en dito pruillipje bij de vertolking van de gefrustreerde, zwaarmoedige Anakin Skywalker alias Darth Vader. De innerlijke strijd van Anakin, verzandt door het matte spel van Christensen af en toe in vervelend geneuzel, waardoor je het idee krijgt naar een mokkende, verwende puber te kijken in plaats van een man die verscheurd wordt door zijn innerlijke demonen. McDiarmid gaat zich regelmatig te buiten aan zijn cartooneske, dik aangezette stemverheffingen en zijn wat te gemaakt, enge schaterlach. Nu zijn de vertolkingen die deze twee acteurs neerzetten niet direct rampzalig slecht, integendeel, hun spel is vrij degelijk, maar af en toe overschrijden de mannen de irritatiegrens. Wat ook tegenvalt is het aandeel van Natalie Portman als Amidala. In tegenstelling tot de eerste twee prequels, is haar rol nu veel beperkter uitgewerkt. Het heroïsche meisje heeft plaatsgemaakt voor een breekbare huismus die vol smart op haar man, Anakin, zit te wachten. Deze abrupte transformatie is niet al te geloofwaardig en zorgt ervoor dat dit personage niet meer zo sprankelend is zoals ze vroeger was. Echt ergeren zul je je echter niet, omdat andere castleden de ‘schade’ goed weten op te vangen. Met name de Schotse acteur Ewan McGregor is erg goed op dreef in zijn rol als Obi Wan.

McGregor weet vaak herinneringen op te roepen aan zijn voorganger, Alec Guinness, die in een ver verleden de rol van de nobele Obi Wan Kenobi op zich nam. En die vergelijking is een groot compliment. Bovendien is de interactie tussen McGregor en Christensen ook zeer geslaagd en bevredigend uitgewerkt, zodat je de wat mindere momenten van laatstgenoemde snel vergeten zult zijn. Een ander personage dat in positieve zin opvalt is General Grievous. Dit figuur is geheel via digitale animatie tot leven gewekt, maar de manier waarop hij in beeld wordt gebracht is fenomenaal: een erg interessant personage dat jammer genoeg maar erg kort in beeld is. Ook geheel digitaal is de legendarische Jedi Yoda. Ondanks de ver gevorderde techniek, is de computergegenereerde Yoda lang niet zo overtuigend als de ouderwetse handpop die Frank Oz bediende in eerdere Star Wars-delen. En dat is jammer.

Het is geen geheim dat Lucas graag gebruikt maakt van zijn digitale trukendoos, maar helaas slaat hij er iets te vaak in door. Met name de onnatuurlijke glans van Yoda en andere computergefabriceerde personages voelt wat nep aan. Al moet gezegd worden dat de op de pc gemaakte figuurtjes er nu stukken geloofwaardiger uitzien dan in Episode II. Over op de computer geboren personages gesproken: Jar Jar Binks is bijna geheel afwezig in deze productie! Alle mensen die wat kriebelig werden van deze vreemde alien, en dat zijn er veel, worden dit keer niet lastig gevallen met de onnozele maniertjes van Binks. Het zal je in ‘Star Wars Episode III: Revenge of the Sith’ al snel duidelijk worden, dat Lucas deze film echt voor zijn fans heeft gemaakt. Bijna alle kinderlijke personages zijn uit de film weggefilterd en de sfeer is veel donkerder en somberder dan dat je van een Star Wars-film gewend bent. De Amerikaanse filmkeuring heeft deze productie dan ook een PG-13 rating gegeven. Een film voor 13 jaar en ouder dus. De film kent dan ook enkele gewelddadige scènes die vrij expliciet in beeld worden gebracht. Met name de lichamelijke transformatie van Anakin in de beruchte Darth Vader, laat niets aan de verbeelding over.

Ondanks enkele, eerder genoemde ietwat teleurstellende scènes, valt er voor Star wars-fans nog genoeg te genieten. Lucas heeft enkele, prangende vragen op een leuke manier weten te beantwoorden. Zoals de wijze waarop het gezicht van Darth Sidious zo vreselijk verminkt raakte. Ook de origine van Anakin’s geboorte wordt (gelukkig) wat verduidelijkt. Als klap op de vuurpijl krijg je ook iets meer te waten over de schimmige ontstaansgeschiedenis van de Sith-orde. En uiteraard vormt de ‘geboorte’ van Darth Vader het onbetwiste hoogtepunt van de film. En voordat je ’the making of Darth Vader’ daadwerkelijk te zien krijgt, wordt je getrakteerd op het nu al legendarische duel tussen Anakin en zijn mentor Obi Wan en op John Williams fantastische, bombastische muziek natuurlijk.

Iedereen die ook maar een beetje fan is van de Star Wars-saga moet deze film gaan zien. Misschien zul je een beetje teleurgesteld worden, maar de minpunten wegen niet op tegen de vele hoogtepunten die deze film in overvloed bezit. ‘Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith’ is een aanrader voor iedereen die van Star Wars en spektakel houdt. En zeg nu zelf: wie houdt er nu niet van om af en toe eens in een woeste achtbaan te zitten?

Frank v.d. Ven

Waardering: 4

Bioscooprelease: 18 mei 2005
Blu-ray-release: 14 november 2011