Stranger than Fiction (2006)

Regie: Marc Forster | 113 minuten | drama, komedie, romantiek, fantasie | Acteurs: Will Ferrell, Maggie Gyllenhaal, Dustin Hoffman, Queen Latifah, Emma Thompson, Denise Hughes, Tony Hale, Tom Hulce, Linda Hunt

Harold Cricks leven wordt geregeerd door zijn horloge, cijfers en getallen en regels. Veel regels. Belangrijk zijn het aantal keren dat hij bij het tandenpoetsen naar boven, beneden of opzij gaat. Ook het aantal voetstappen op weg naar de bus is van essentieel belang voor het op rolletjes laten lopen van zijn eenzame, maar zeer gestructureerde bestaan. Elke dag verricht hij exact dezelfde handelingen en na een vruchtbare werkdag keert hij terug naar zijn huis dat niet meer is dan een onpersoonlijke hotelkamer.

Op zomaar een woensdag wordt die strikte routine doorbroken. Een vrouwenstem beschrijft elke beweging die hij maakt en elke gedachte die hij heeft. Hij is echter de enige die de stem hoort. Harold is ervan overtuigd dat hij niet aan schizofrenie lijdt. Op aanraden van Dr. Mittag-Leffler (Linda Hunt) gaat hij daarom te rade bij professor Jules Hilbert (Dustin Hoffman) die literatuur doceert. Samen ondernemen ze een zoektocht naar de auteur die Harold heeft bedacht en proberen te achterhalen of Harolds aangekondigde dood noodzakelijk is voor het verhaal of dat er nog iets aan valt te doen. Zeker gezien zijn ontluikende liefdesrelatie met Ana Pascal (Maggie Gyllenhaal) heeft Harold alle reden om niet dood te willen.

Feit en fictie worden hier op een subtiele manier met elkaar vervlochten. Net als in ‘The Purple Rose of Cairo’ (1985) en ‘Ober’ (2006) besluit een fictief personage iets te veranderen aan het lot dat zijn maker voor hem heeft uitgestippeld. Dit spel tussen werkelijkheid en fantasie is ontroerend en grappig uitgewerkt. maar jammer genoeg werkt de kunstgreep soms ook vertragend. De kijker krijgt dan zoveel informatie over het hoe en waarom dat het verhaal verbrokkelt en het tempo zo inzakt dat het af en toe zelfs saai wordt.

Het acteerwerk is wel meer dan in orde. Will Ferrell speelt ingetogen en ontroerend. Hij is niet agressief opstandig, maar oprecht vertwijfeld. Maggie Gyllenhaal is hartverwarmend als de anarchistisch ingestelde Ana die langzaam verliefd wordt op de stijve kantoorfrik die zich strikt aan elke denkbare regel houdt. Met haar onconventionele levenshouding en haar lekkere koekjes maakt ze hem zo menselijk dat ze uiteindelijk voor hem valt. Emma Thompson geeft prachtig gestalte aan de kettingrokende, neurotische schrijfster met een mega writer’s block en ook de piepkleine rol van Linda Hunt is bijzonder fraai.

‘Stranger than Fiction’ is een onderhoudende film met een lekker eigenzinnig onderwerp en erg goed acteerwerk, maar het tempo laat soms te wensen over.

Diana Tjin-A Cheong