Sucker Punch (2011)

Regie: Zack Snyder | 110 minuten | actie, thriller, fantasie | Acteurs: Emily Browning, Abbie Cornish, Jena Malone, Vanessa Hudgens, Jamie Chung, Carla Gugino, Jon Hamm, Oscar Isaac, Scott Glenn, Vicky Lambert, Ron Selmour, Danny Bristol, Malcolm Scott

Zack Snyder staat bekend om films die meer vanwege hun stijl dan vanwege hun inhoud worden geprezen. Voor ‘300’ en ‘Watchmen’ liet de regisseur zich nog inspireren door sterk bronmateriaal in de vorm van succesvolle graphic novels, voor ‘Sucker Punch’ sprong hij in het diepe en schreef hij het verhaal zelf. Dat levert een constructie op die overeind blijft zolang de film duurt. Achteraf moet je constateren dat er nogal wat wringt aan het scenario, maar tegen die tijd heb je al zo’n dolle rit achter de rug dat het je waarschijnlijk niet meer uitmaakt.

Het verhaal van ‘Sucker Punch’ draait om Baby Doll (Emily Browning), een jonge vrouw die door haar stiefvader in een gesticht wordt opgesloten, alwaar een corrupte mannelijke verpleger zich over haar ontfermt. Als overlevingsstrategie trekt Baby Doll zich terug in een fantasiewereld die parallellen vertoont met de werkelijkheid. Het gesticht is in de droomwereld een bordeel, de verpleger is de wrede uitbater van het etablissement en medepatiënten worden animatiedames die dansroutines opvoeren ter vermaak van hun klanten.

Ter inspiratie voor haar dansact duikt Baby Doll nog dieper de droomwereld in. In deze tweede droomlaag ontmoet zij een wijze man (Scott Glenn), die haar vertelt welke voorwerpen ze nodig heeft om uit het bordeel te ontsnappen. Baby Doll trommelt een viertal dames op om haar terzijde te staan en begeeft zich samen met hen in fantasiewerelden waarin zij draken, nazi-zombies en orks moeten verslaan om de vereiste items (een plattegrond, een mes, een aansteker, een sleutel) in hun bezit te krijgen. Dat klinkt als een concept voor een videogame, maar Zack Snyder weet er een film van te maken.

‘Sucker Punch’ is een puberale ontsnappingsfantasie die met zoveel flair is vormgegeven dat je er toch in meegezogen wordt. Baby Doll onttrekt zich aan haar lot door zich terug te trekken in een fantasiewereld. De heldendaden die ze daar verricht werken op niet nader verklaarde wijze door in de werkelijkheid. Volgens ‘Sucker Punch’ zijn ‘jezelf terugtrekken in je fantasie’ en ‘actief je problemen oplossen’ concepten die elkaar aanvullen. In de praktijk gaan ze slecht samen. Dat de film een wankele boodschap over dromen, daden en opoffering uitdraagt is iets wat pas achteraf opvalt, net als het feit dat de tijdlijnen in de droomwereld en de werkelijkheid van het gesticht niet op elkaar aansluiten.

Actie is waar het in ‘Sucker Punch’ om draait. De film opent sterk, met een dialoogloze introductie waarin je ziet wat er aan Baby Dolls opname in de kliniek voorafging. Als ondersteuning van de beelden klinkt er een cover van de Eurythmics-classic ‘Sweet Dreams’, gezongen door hoofdrolspeelster Emily Browning. Het foefje van soundtrack als verhaalelement werkt uitstekend en wordt door Snyder meerdere malen toegepast, met voor elke scène precies de juiste song. De nadrukkelijk aanwezige muziek maakt de film aanstekelijk energiek, al krijg je af en toe het gevoel dat je naar een twee uur durende videoclip aan het kijken bent.

Snyder is op zijn best als hij zijn verhaal niet in woorden, maar in beelden vertelt. Waar de dialogen neigen naar tegeltjeswijsheid (“If you don’t stand for something, you will fall for anything”), spetteren de actiescènes van het doek. Het droomconcept stelt de regisseur in staat om losse achtergrondwerelden te combineren tot een samenhangend geheel waarin deels mislukte missies doordreunen in bovenliggende werkelijkheden. Jammer is wel dat vier voorwerpen in vier verschillende werelden iets te veel van het goede is; daardoor wordt de film te lang en vervalt de actie in herhaling, hoe stoer de dames zich ook op hun taak werpen.

Over de stijl van ‘Sucker Punch’ valt te twisten. De bovenmaatse valse wimpers, kinderlijke kapsels en cosplay-outfits zijn ongetwijfeld niet naar ieders smaak, maar passen binnen de campy, videogame-achtige sfeer van de film. Dat geldt ook voor de personages. Geen van de meiden krijgt veel achtergrond mee, maar ook dat hoeft niet te storen. Deze film moet het meer van de adrenaline dan het gevoel of het verstand hebben. ‘Sucker Punch’ is girl power in de hoogste versnelling; een dun uitgesponnen suikerwerk dat in een kleffe brij verandert als je er te lang op kauwt, maar dat zich zo tussendoor prima laat weghappen.

Paula Koopmans

Waardering: 3

Bioscooprelease: 24 maart 2011
DVD- en blu-ray-release: 17 augustus 2011