Sunshine (2007)

Regie: Danny Boyle | 108 minuten | thriller, science fiction | Acteurs: Chris Evans, Cillian Murphy, Rose Byrne, Michelle Yeoh, Mark Strong, Cliff Curtis, Troy Garity, Hiroyuki Sanada, Benedict Wong

Met de ruimtevaartfilm ‘Sunshine’ beproeft de avontuurlijke Danny Boyle (‘Shallow Grave’, ‘The Beach’) weer eens een nieuw genre. De film speelt zich af in 2057, als de zon er om onbekende redenen mee is gekapt en een ruimte-expeditie wordt georganiseerd om die zon te reanimeren. Het plan is om een atoombom richting de dovende ster te lanceren opdat de pruttelende zonnemotor weer zou aanslaan. Een groep wetenschappers moet ervoor zorgen dat die bom tijdig ontploft.

Deze merkwaardige premisse is niet het enige ongeloofwaardige aan ‘Sunshine’. Dat de labiele bemanning van de Icarus 2 ooit door de psychologische keuring is geraakt is al even onwaarschijnlijk. Het lijkt soms of de neo-hippies uit ‘The Beach’ rechtstreeks zijn geteleporteerd naar de Icarus 2. Onverantwoordelijke jongens en meisjes met veel te weinig vergeestelijking om voor wetenschappers door te gaan. Bovendien beschikken zij nauwelijks over individuele trekjes, zodat het je als kijker maar weinig doet als er weer eens een crewlid het heelal in wordt geslingerd. Die crew bemant dan weer een ruimteschip waar om het kwartier een essentieel onderdeel vanaf valt, wat een hoop explosies veroorzaakt en een hoop heldendaden vereist om weer verder te kunnen.

Die continue ongeloofwaardigheid zou zo erg nog niet zijn, als scenarist Alex Garland in ieder geval nog een fatsoenlijk script had geschreven. Maar ‘Sunshine’ lijkt vooral een bloemlezing uit eerdere ruimtefilms. Citaat wordt op citaat gestapeld, is het niet uit ‘Alien’ dan wel uit ‘Solaris’, waarbij de luidruchtige actiefilms van Michael Bay ook nooit ver uit de buurt zijn. Door dat gebrek aan originaliteit wordt Sunshine ook nog eens enorm voorspelbaar.

Het enige dat Boyle daar tegenover kan stellen is visuele bravoure. ‘Sunshine’ ziet er oogverblindend uit, met ruimtebeelden zoals je ze nog nooit hebt gezien. Omdat het inventieve geluidsbeeld een volmaakt huwelijk vormt met die beelden, kom je ogen en oren tekort. Helaas hebben dit soort audiovisuele hoogstandjes de neiging snel te dateren, zodat de enige kwaliteit van de film waarschijnlijk een kortstondige zal zijn. Tegelijk zijn die beelden en geluiden van ‘Sunshine’ zo overdonderend dat je nog bijna zou geloven dat we hier te maken hebben met een goede film. Bijna.

Henny Wouters

Waardering: 2

Bioscooprelease: 19 april 2007