Tango & Cash (1989)

Regie: Andrey Konchalovskiy | 104 minuten | actie, komedie, avontuur, misdaad | Acteurs: Sylvester Stallone, Kurt Russell, Teri Hatcher, Jack Palance, Brion James, James Hong, Marc Alaimo, Philip Tan, Michael J. Pollard, Robert Z’Dar, Lewis Arquette, Edward Bunker, Leslie Morris, Roy Brocksmith, Susan Krebs

Het “buddy-cop” genre, waarin twee tegengestelde agenten met elkaar samen moeten werken en langzaam een band ontwikkelen, kent vele voorbeelden, zoals ‘Rush Hour’, ‘Bad Boys’, ’48 Hours’, en natuurlijk ‘Lethal Weapon’. ‘Tango & Cash’, uit 1989, is een wat minder bekende aanvulling op dit genre, dat de kijker nochtans aardig wat hersenloos vermaak en jaren tachtig kitsch weet voor te schotelen. In deze film worden actiehelden Sylvester Stallone en Kurt Russell aan elkaar gekoppeld, om weer eens flink met de spierballen te kunnen rollen, maar vooral met elkaar te bekvechten en ultracheesy one-liners te spuien. Voeg dan nog een schmierende schurk (Jack Palance) met een intimiderende handlanger toe (Brion James) en een babe als (vrouwelijke) eye-candy en twistobject voor de helden (Teri Hatcher) en er ontstaat een film die misschien niet intelligent is, maar prima ondergaan kan worden met een halve liter cola en een emmertje popcorn.

Voor wie de film ten tijde van de release als puber nog heeft meegemaakt zal ‘Tango & Cash’ waarschijnlijk in de herinnering voortleven als een spannende, kick-ass actiekomedie. Een hereniging met de film op (bij voorkeur) blu-ray disc of dvd zal dan voor nostalgische gevoelens en de beleving van vele “o ja”-momenten zorgen. Tegelijkertijd zal het de volwassen en/of ervaren kijker nu pas goed opvallen hoe fout de one-liners zijn, hoe mager het “verhaal” is, hoe onovertuigend Stallone acteert, hoeveel homo-erotische toespelingen er eigenlijk in de film zitten, en hoeveel er met de haren bij gesleurd wordt. En, het is flauw om te moeten zeggen, maar dit geeft de film juist weer de nodige flair. Want dit is toch echt een voorbeeld van een zogenaamde “guilty pleasure”. Goed kan de film namelijk in geen geval genoemd worden. Ook niet “zo slecht dat het goed is” – want daarvoor zijn de productiewaarden te hoog en is de zelfbewuste toon van de film te sterk aanwezig – maar het scheelt niet veel.

‘Tango & Cash’ neemt zichzelf totaal niet serieus, wat mogelijke weerstand bij de kijker wegneemt. Veel grappen slaan dood of zijn te fout voor woorden. “How nice of you to drop in” zegt Tango (Stallone), bijvoorbeeld wanneer er een vrachtwagenbestuurder door zijn voorruit komt gevlogen en voor zijn neus terechtkomt. Wanneer de man hem kwaad “Fuck you!” toeschreeuwt, komt Rocky nog grappiger uit de hoek door te zeggen: “I prefer blondes.” En meteen erachter aan, alsof het niets kost, vraagt Tango of de man van sieraden houdt, terwijl hij zijn handboeien tevoorschijn haalt. Enzovoort. De flauwheid zorgt weer voor meligheid dus er is niets verloren. En wie kan Stallone weerstaan die in een film zijn beroemdste personage ooit op de hak neemt door te zeggen “Rambo is a pussy”? Precies. En dat hij dan niet de beste komische timing heeft, in zijn algemeenheid niet al te best acteert, en een wat saai figuur is in deze film, kan dan enigszins op de koop toe worden genomen.

Het scheelt bijvoorbeeld dat er nog wel enige leuke wisselwerking aanwezig is met zijn co-ster, Kurt Russell, die de tekortkomingen van Stallone en diens personage aardig compenseert door zijn gebruikelijke energieke performance. Hoewel het ook niet weer zo’n kunst is om bruisend over te komen met Stallone ernaast, maar dat terzijde. De actie is in ieder geval voldoende aanwezig, en de film bevat zelfs enkele spannende momenten, die inzetten op het moment dat het tweetal onterecht gevangen wordt gezet. Allereerst worden ze door de grote schurk en zijn handlangers in de gevangenis te grazen genomen en bijna geëlektrocuteerd in een bak water, en vervolgens moeten ze zien te ontsnappen door zich langs draaiende ventilators en door krappe schachten te kruipen en met behulp van hun riem langs elektriciteitskabels te roetsjen. Het einde, tenslotte, is een lekker over-de-top scheurpartij met een soort gepimpte A-team-terreinwagen (van de Q-achtige vriend van Cash) en veel kunst en vliegwerk. En dan zijn nog niet eens de scènes besproken waarin Russell in vrouwenkleding plaatsneemt op een motor en met een agent flirt, en de a-ritmische, maar heel sexy dans-en-drum act van Teri Hatcher, die er ondanks haar soms gigantische krullenbos er nooit verleidelijker heeft uitgezien dan in deze film.

Er is nauwelijks een verhaal – een schurk neemt wraak op agenten die hem dwars zitten -, de grappen zijn bijna nooit werkelijk geslaagd, ongeloofwaardigheid is aan de orde van de dag, maar ‘Tango & Cash’ kan zeker geen mislukking worden genoemd. De acteurs hebben lol en presenteren alles met een behoorlijke knipoog – zozeer, dat het soms een parodie lijkt – en de actie, chemie tussen de acteurs, en een handvol spannende scènes, maken van ‘Tango & Cash’ redelijk geslaagde, nostalgische jaren 80-pulp.

Bart Rietvink

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 april 1990