The 40 Year Old Virgin (2005)

Regie: Judd Apatow | 116 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Steve Carell, Catherine Keener, Paul Rudd, Romany Malco, Seth Rogen, Elizabeth Banks, Leslie Mann, Jane Lynch, Gerry Bednob

Maagdelijkheid, in sommige tijden en culturen een teken van heilige onschuld, maar in de hedendaagse Westerse consumptiemaatschappij eerder een stigma, iets waarvoor je je schaamt. En dan al helemaal als je een man bent, een volwassen man. Andy Stitzer (gespeeld door Steve Carell) de titelheld van ‘The 40 Year Old Virgin’, is zo’n hopeloos geval. Met zijn 40 jaar is hij al lang geen seksbeluste puber meer (al geeft zijn kamer, vol collectable action figures en computerspelletjes wel die adolescente indruk), maar een gewone, introverte man die zijn kansen heeft verspeeld en zich heeft neergelegd bij een seksloos bestaan. Van Andy hoeft het niet zo nodig. Het zijn vooral zijn collega’s bij elektronicawinkel Smart Tech die hem met alle macht in een normaal seksleven proberen te dwingen. Die collega’s zijn echter zelf ook nauwelijks in staat een functionele relatie te onderhouden: depressieve David (Paul Rudd) heeft na twee jaar zijn ex nog steeds niet verwerkt, player Jay (Romany Malco) is eigenlijk heel onzeker en de dikke, alternatieve Cal vindt de liefde pas echt bij een van de freaky afdankertjes van Andy. Natuurlijk is het motto blijf jezelf, want na alle rare adviezen van zijn collega’s/vrienden is het toch de échte, maagdelijke Andy waar de mooie Trish voor valt.

De grootste verdienste van ‘The 40 Year Old Virgin’ is dat het thema op een integere en toch komische manier behandeld wordt. Andy komt ontzettend sympathiek over, wat natuurlijk in de eerste plaats te danken is aan het opkomende talent Steve Carell, die overigens ook samen met debuterend regisseur Apatow het script schreef. Zo is het uiterst aandoenlijk om Andy te zien fietsen, met een helm op en één broekspijp nog in z’n sok. Maar ook zijn met zorg door de set decorator K.C.Fox ingerichte- kamer, zijn kleding, zijn verlegenheid en alleen al zijn haar, alles maakt dat je dit een aardige man vindt. Hij verdient het dan wel om een relatie te krijgen en seks te hebben, maar eigenlijk wil je ook dat hij blijft zoals hij is: de eeuwige maagd. Dat is echter niet de opzet van de film, dus moet Andy een aantal grappige situaties ondergaan, waaronder een bloederige harsbehandeling (die Carell echt schijnt te hebben gehad) en een speeddating-sessie.

Eigenlijk heeft ‘The 40 Year Old Virgin’ alles in zich om een hilarische film te zijn, maar tóch ben je als toeschouwer niet voortdurend aan het schaterlachen. Dit komt voornamelijk door het reële karakter van de film, wat regisseur Apatow wilde stimuleren door de acteurs te laten improviseren. Dat er geïmproviseerd wordt heeft als onoverkoombaar gevolg dat niet elke zin grappig is. En de scène waarin de spelers ineens een vertolking geven van ‘Hair’ (de musical) is ondanks of misschien juist door zijn hoge mate van absurdheid ook niet erg grappig meer. Weliswaar doet de film wat retro aan en heeft de regisseur zich laten inspireren door R-rated films uit de 70-er en 80er jaren, de sfeer van ‘Hair’ en de interpretatie hiervan is zo compleet anders dat ze echt helemaal losstaat van de rest van de film. Daarnaast is Catharine Keener (bekend uit o.a. Being John Malcovich) niet de gewezen persoon om in een lichtvoetige komedie te spelen.

Steve Carell is een potentiële nieuwe Jim Carrey, al komt hij (zelfs in de film ‘Bewitched’) wat beheerster over dan zijn collega met het rekbare gezicht. Het personage Andy komt voor de kijker werkelijk tot leven en de meeste mensen zullen ook zeker zo nu en dan om de film moeten lachen. Het is echter jammer dat ‘The 40 Year Old Virgin’, waarvan het zo verfrissend is dat ze niet in hetzelfde rijtje geplaatst moet worden als ‘American Pie’, door de improvisaties haar volledige komische potentie niet helemaal lijkt te benutten. Charmante film, ongetwijfeld, en grappig, dat zeker, maar het had toch echt nog wat grappiger gekund.

Emy Koopman

Waardering: 3

Bioscooprelease: 6 oktober 2005