The Beatles Biggest Secrets (2004)

Regie: Fiona Proctor | 75 minuten | documentaire | Met: Tony Crane, Tony Bramwell, Bill Harry, Royston Ellis, Allan Williams, Rosemary McGinnity, Tony Sharidan, Jürgen Vollmer, Klaus Voormann, Horst Fascher, Sam Leach, Tony Barrow, Albert Meisels, Larry Kane, Ruth McCartney, Byran Barrett, Francie Schwartz, May Pang

‘The Beatles Biggest Secrets’. De titel van de documentaire suggereert dat er een hoop onthullingen gedaan worden over the Fab Four. Toegegeven, voor de kijker die slechts oppervlakkige kennis van het beroemde viertal heeft, kennis die niet verder gaat dan de liedjes en het feit dat Paul bij Linda hoort en John bij Yoko, heeft de film behoorlijk wat nieuwe informatie voor je in petto. Echter, de Beatles-fan die zich wat meer verdiept heeft in de levens van de band uit Liverpool, zal minder verrast zijn over wat deze documentaire te bieden heeft.

Aan het woord komt een groot aantal mensen die dicht bij The Beatles stonden tijdens het hoogtepunt van hun roem. Zo vertelt Royston Ellis, beatpoet, dat hij de jongens de wereld van de drugs inloodste. Zijn tip dat je high kon worden door het kauwen op een strip uit een bij een drogist verkrijgbare inhalator werd door hun veelvuldig in praktijk gebracht. Ook zien we een aantal Duitse experts die de band kennen uit de tijd dat ze optraden in zalen aan de Hamburgse Reeperbahn. Zoals bijvoorbeeld Jürgen Vollmer, vriend van de band, Horst Fascher, eigenaar van de club waar The Beatles optraden en een barmeid wiens opmerkingen weinig zinvols toevoegen. Zo leren we dat de jongens regelmatig last hadden van geslachtsziekten, en dat één van de jongens in een travestietenbar gesignaleerd werd.

De documentaire beslaat de periode van de oprichting van The Quarrymen, de voorlopers van The Beatles – drie van de Beatles komen uit The Quarrymen – tot en met de dood van John Lennon en geeft daarmee een redelijk compleet beeld van de geschiedenis van de popiconen. De muziek die gebruikt wordt is, vanwege de rechten, niet die van The Beatles, maar je hoort herhaaldelijk hetzelfde Beatlesque deuntje. Ook wordt regelmatig een Beatles-achtige band getoond, als zijnde een reconstructie. Omdat deze beelden naast vrij zinloos ook nog eens irriteren, is dit een slechte beslissing geweest van de makers. Ronduit belachelijk zijn de beelden die ter illustratie dienen van de voice-over. Op een gegeven moment wordt verteld dat Stuart Sutcliffe, de bassist, tot ongenoegen van de rest van de band zo slecht speelde en dat tijdens het optreden de stekker eruitgetrokken werd. Blijkbaar is het nodig om dit te visualiseren, dus we zien een podium met in close up een stekker die uit een versterker getrokken wordt… Een nogal neerbuigende manier van je kijkers bedienen…

De openbaringen die verder in de documentaire aan bod komen, zijn discutabel. Er wordt gesuggereerd dat het zou kunnen dat John Lennon een korte affaire heeft gehad met manager Brian Epstein, vlak na de geboorte van zoon Julian. Omdat beide heren niet meer leven is er uiteraard geen bewijs, dus het geheel komt eigenlijk over als geroddel. Er wordt überhaupt niet met veel respect over de jongens gesproken. Één van de uitzonderingen daarop is Alistair Taylor (1935-2004), die eerst persoonlijk assistent van Brian Epstein was, en na de dood van Epstein algemeen manager van The Beatles werd. Zijn bijdrage aan de documentaire tilt deze naar een hoger niveau. Ook de anecdotes van PR-man Tony Barrow zijn leuk om te horen. De ervaringen van Francie Schwartz (die een korte affaire met Paul McCartney had) en May Pang (die lange tijd met John Lennon samenwoonde) zijn wat vreemd, vooral als de laatste begint te huilen, komt dat geforceerd over.

De documentaire biedt een aardig kijkje achter de schermen van The Beatles, maar de vraag is natuurlijk of al de gepresenteerde feiten met een korreltje zout of een heel zoutvaatje genomen moeten worden. Het feit dat geen van de nog in leven zijnde bandleden hun medewerking aan het project verleend hebben, draagt daartoe ook bij. Het aandeel van Ruth McCartney, stiefzus van, zou je kunnen zien als waarheidsverhogende factor, maar omdat je niet weet of de twee nog überhaupt on speaking terms zijn, kun je hier ook geen waarde-oordeel aan vastknopen. Toch is ‘The Beatles Biggest Secrets’ eigenlijk niet meer dat het pretendeert te zijn, het verhaalt slechts over de grootste geruchten van de band en dat er geen wereldschokkende zaken aan het licht komen, is immers ook niet te verwachten. En daarmee is het doel van de documentaire in feite gewoon bereikt.

Monica Meijer

Waardering: 2.5