The Blue Elephant-Khan Kluay (2006)

Regie: Kompin Kemgumnird | 79 minuten | animatie | Originele stemmencast: Anyarit Pitakkul, Nawarat Techarathanaprasert, Phoori Hiranyapruk, Worathaya Ninlakhooha, Pongsak Hiranyapruk, Koti Arambawy, Nanthana Bunlong, Channarong Khuntee-tao, Juree Ohsiri, Suthep Po-ngam

Animatiefilms komen tegenwoordig uit werkelijk alle windstreken. Natuurlijk, wanneer de techniek voor handen is, is het ook voor meer partijen mogelijk om zich op deze manier van film toe leggen. ‘The Blue Elephant’ is een animatiefilm van Kompin Kemgumnird (geen onbekende, hij werkte eerder mee aan ‘The Lion King’, ‘Tarzan’ en ‘Ice Age’) en is de eerste Thaise animatiefilm sinds ‘The Adventure of Sudsakom’ uit 1979.

Een avonturenfilm over het kleine olifantje Khan Kluay die op zoek gaat naar zijn ouders in het Thailand (Siam) van de zestiende eeuw geeft een interessante premisse. Een periode die wordt gekenmerkt door onrust, waarin Thailand naar onafhankelijkheid streeft en het Birmese leger veelvuldig plundert, een prachtig kader voor een heroïsche avonturenfilm.

‘The Blue Elephant’ vertelt op traditionele manier zijn verhaal waarbij eerst het komische element overheerst, Khan Kluay van zijn moeder leert dat vechten slecht is, er een leuk olifantenmeisje (Kon Suay) wordt tegengekomen en de slechteriken worden geïntroduceerd. Vervolgens ontvouwt zich een verhaal dat meer op drama gebaseerd is, waarin patriottisme de kop opsteekt en de drang naar het goede doet overwinnen. Khan Kluay leert over zijn vaderland, het lot van zijn vader en de wrede invallen van het Birmese leger.

Het verhaal is vaak knuffelbaar met een duidelijke scheiding tussen goed en kwaad maar het belicht ook de emotionele ontwikkeling van een jong olifantje nadat hij nare dingen heeft meegemaakt. Zijn vader heeft hij nooit gekend, zijn moeder verdwijnt op mysterieuze wijze en hij ziet bandieten die een dorpje overvallen en onschuldige bewoners bestelen.

Hier is niets mis mee, sterker nog, voor kinderen werken simpele verhalen doeltreffender dan gecompliceerde verhaalstructuren waarbij je door het overmatig gebruik van plot twists het verhaal compleet bijster raakt. Vervelender is de zouteloze humor, de eendimensionale karakters en het belangrijkste: de animatie. Naast een mooie openingsscène stelt de animatie teleur, de landschappelijke achtergronden kunnen er vaak nog wel mee door maar de animatie van de olifanten en andere dieren is niet overtuigend waardoor iets van de magie van het sprookje verloren gaat.

‘The Blue Elephant’ is een simpel verhaal dat de jonge kijkers zal kunnen boeien en zelfs als spannend ervaren kan worden. Voor de iets ouderen biedt het verhaal helaas te weinig om te kunnen imponeren. Wel is het een goede zaak dat meer en meer landen zich met animatie gaan bezighouden. Dat het dan niet altijd een meesterwerk is kan moeilijk als een teleurstelling worden ervaren, Rome is immers ook niet in één dag gebouwd.

Meinte van Egmond