The Boy (2016)

Regie: William Brent Bell | 97 minuten | horror, thriller | Acteurs: Lauren Cohan, Rupert Evans, James Russell, Jim Norton, Diana Hardcastle, Ben Robson, Jett Klyne, Lily Pater, Matthew Walker, Stephanie Lemelin

De Amerikaanse Greta Evans (Lauren Cohan) heeft een baan bemachtigd in Groot-Brittannië als oppas voor de achtjarige Brahms, de zoon van het excentrieke echtpaar Heelshire. Nadat haar op het hart gedrukt is een strikt dagschema aan te houden met de jongen, komt Greta voor een onaangename verrassing te staan: het kind is een porseleinen pop. Hoewel licht verontrust door deze onthulling, kan ze aanvankelijk haar geluk niet op met wat ogenschijnlijk de makkelijkste oppasklus ooit zal worden. Ze ontdekt echter al snel dat er wellicht meer leven in Brahms zit dan ze had verwacht.

Op het eerste gezicht geen gebrek aan horrorclichés in ‘The Boy’. De set is een landhuis dat gemodelleerd lijkt naar een grimmig speelgoedkasteel, waarin bewoners Mr. en Mrs. Heelshire (subliem vertolkt door Jim Norton en Diana Hardcastle) met Britse superioriteit de ingetogen gestoordheid van hun leven aan de nieuwste bezoeker onthullen. Van het ongebruikelijke oppaskind tot het feit dat het stel Heelshire hardnekkig naar elkaar blijft refereren als ‘mommy’ en ‘daddy’, alles aan de situatie schreeuwt dat er iets onheilspellends aan de hand is. Uiteraard wordt de nieuwe kinderoppas op het hart gedrukt een vreemde set regels streng na te leven op straffe van nare gevolgen, en uiteraard gooit Greta deze overboord nog voor het echtpaar de oprit uitgereden is. Tot zover niets nieuws. Maar wie denkt te weten waar dit heengaat komt bedrogen uit, want niets is wat het lijkt in deze atmosferische thriller.

Na het campy ‘Stay Alive’ (2006) en het nog intenser geflopte ‘The Devil Inside’ (2012), bewijst regisseur William Brent Bell dat de aanhouder wint. Waar het er bij eerder werk aan schortte met een rammelend verhaal en onovertuigend acteerwerk, kan ‘The Boy’ bouwen op een getalenteerde cast en een verfrissend scenario. Lauren Cohan overtuigt als de beschadigde nanny die een oceaan heeft overgestoken om aan een traumatiserend verleden te ontsnappen. De hoop op een verse start in haar nieuwe locatie wordt echter algauw de grond ingeboord door de in toenemende mate verontrustende gebeurtenissen die plaatsvinden in het landhuis. Gelukkig vindt ze afleiding bij de jongensachtig charmante Malcolm (Rupert Evans), de eigenaar van de lokale winkel die wekelijks boodschappen komt langsbrengen. Hij licht haar in over de sinistere achtergrondgeschiedenis van de Heelshires, en hoe het kon ontstaan dat het bejaarde echtpaar al twintig jaar zorg draagt voor hun porseleinen zoon.

Dat griezelige poppen een bron zijn voor naargeestig vermaak is een feit waar de filmindustrie al jarenlang dankbaar gebruik van maakt. Zo was de besproete seriemoordenaar Chucky uit ‘Child’s Play’ (1988) goed voor vijf vervolgfilms en leidde de angstaanjagende openingsscène van ‘The Conjuring’ (2013) met de pop Annabelle tot een eigen spin-off. Na tientallen invalshoeken lijkt dit gegeven behoorlijk uitgemolken, waardoor de geoefende kijker het einde al denkt te kunnen voorspellen vanaf het moment dat Greta de eerste regel aan haar laars lapt. De combinatie van schijnbare voorspelbaarheid en een kalm verteltempo sussen de kijker in de zelfvoldane wetenschap hoe het eindigt. Hierdoor komt de klap van de einde extra hard binnen, wat deze film tot een aangenaam originele verrassing maakt die ook de veteranen van het genre zal kunnen bekoren.

Maaike Tol

Waardering: 4

Bioscooprelease: 21 januari 2016
DVD- en blu-ray-release: 24 mei 2016